Circuit de Spa-Francorchamps

Z Wikipedii

Circuit de Spa-Francorchamps
Lokalizacja	Francorchamps,  Belgia
Otwarcie	1922
Wersja toru	Grand Prix
Używany	1922 r. – czasy obecne
Długość	7,004 km
Kierunek	Zgodnie ze wskazówkami zegara
Rekord okrążenia	1'45,108 (Kimi Räikkönen, McLaren, 2004)
Ostatnie modyfikacje	1958, 1983, 1985, 1992, 1994, 1996 2004, 2005, 2007
Główne imprezy	Grand Prix Belgii 24h Spa-Francorchamps 1000km Spa-Francorchamps Seria GP2

Circuit de Spa-Francorchamps – tor wyścigowy znajdujący się w Belgii, w górach Ardeńskich. Pierwotna 15-kilometrowa wersja została zaprojektowana przez Jules'a de Thier. Tor został zainaugurowany przez motocyklistów w 1922 roku, a dwa lata później po raz pierwszy zorganizowano tu 24-godzinny wyścig w Spa. Jest to drugi po Le Mans rozgrywany do dziś wyścig wytrzymałościowy i choć nie zyskał tak wielkiej sławy jak pierwowzór, to jednak jest tylko o rok młodszy. Tymczasem pierwszy międzynarodowy wyścig dla bolidów jednomiejscowych po raz pierwszy rozegrano na torze Spa-Francorchamps w 1925 roku. W imprezie tej wzięło udział siedem samochodów, a zwycięstwo odniósł słynny kierowca Alfy-Romeo, Antonio Ascari (ojciec późniejszego dwukrotnego mistrza świata, Alberto). W okresie od połowy lat dwudziestych do rozpoczęcia II wojny światowej królowały tu wyścigi motycklowe, 24-godzinny wyścig wytrzymałościowy, a także Grand Prix Belgii. Tuż przed wybuchem wojny obiekt ten wzbogacił się o nowy zakręt Raidillon, który zastąpił wolny fragment toru w okolicy Eau Rouge. W ten sposób powstała słynna kombinacja dwóch bardzo szybkich zakrętów Eau Rouge i Raidillon, wyróżniająca się gwałtowną zmianą elewacji. Stanowiła ona spore wyzwanie dla kierowców, ale jednocześnie zapewniała niesamowite wrażenia podczas pokonywania jej. Po tej zmianie tor Spa stał się jeszcze szybszym, a w zasadzie najszybszym torem wyścigowym w Europie, wyraźnie odróżniającym się od nie mniej spektakularnego niemieckiego Nurburgringu, który był jednak znacznie bardziej kręty i co za tym idzie dosyć wolny.

Po siedmioletniej przerwie, spowodowanej zmaganiami wojennymi, wyścigi powróciły na tor Spa-Francorchamps w 1947 roku. Sukcesy zaczęła wówczas odnosić następna generacja wspaniałych kierowców, takich jak Alberto Ascari, Juan Manuel Fangio, czy Jim Clark, który w latach 60. triumfował tu aż cztery razy z rzędu. Wkrótce jednak postęp techniczny i związany z nim wzrost prędkości bolidów spowodował, iż tor ten stał się wręcz zbyt szybki i co za tym idzie bardzo niebezpieczny. W 1960 roku podczas weekendu Grand Prix zginęło dwóch brytyjskich kierowców: Chris Bristow i Alan Stacey, a dwaj inni: Stirling Moss i Michael Taylor zostali poważnie ranni. W międzyczasie do listy prestiżowych imprez na torze Spa dołączył wyścig na 1000 km, w którym aż pięciokrotnie triumfował lokalny kierowca, Jacky Ickx. Ze względu na wątpliwości dotyczące bezpieczeństwa, Grand Prix Belgii została usunięta z kalendarza wyścigów Formuły 1 w 1969 roku. W trakcie dwuletniej przerwy dokonano pewnych zmian, mających na celu poprawę bezpieczeństwa. Na niewiele się to jednak zdało, zresztą trudno było zapewnić bezpieczeństwo na tak długiej trasie, biegnącej niejednokrotnie blisko zabudowań. W tej sytuacji po 1970 roku zaprzestano rozgrywania wyścigów Formuły 1 na tym obiekcie. Po kolejnej rocznej przerwie Grand Prix Belgii przez krótki czas rozgrywana była na przemian na torach Nivelles i Zolder, a od 1975 już tylko na Zolder. Tymczasem w Spa nadal odbywały się inne wyścigi, w których ginęli kolejni ludzie, aż w końcu zapadła decyzja o gruntownej przebudowie tego obiektu.

Pomysłodawcy nowego projektu chcieli przynajmniej częściowo zachować dotychczasowy charakter toru Spa-Francorchamps, tak więc zdecydowali się na zastąpienie najbardziej niebezpiecznego odcinka pomiędzy Les Combes i Blanchimont nową, znacznie krótszą sekcją, natomiast reszta toru pozostała w zasadzie bez zmian. Inauguracja nowej wersji Spa-Francorchamps nastąpiła w 1979 roku, ale na powrót Formuły 1 trzeba było czekać aż do 1983 roku. Był to jednak trwały powrót, zakłócony jak dotąd tylko w 2003 roku, kiedy to ze względu na wprowadzenie zakazu reklamy wyrobów tytoniowych Grand Prix Belgii została na jeden rok usunięta z kalendarza wyścigów Formuły 1. Na szczęście udało się jakoś zaradzić tej sytuacji i skończyło się tylko na dwuletniej przerwie. Najwięcej zwycięstw na Spa-Francorchamps ma Michael Schumacher. Przed sezonem 2007 zmodyfikowano szykanę Bus-Stop, która przestała być szykaną, ale mimo to tor wciąż był niepowtarzalny. Ciekawostką toru jest bardzo zmienna pogoda, która niejednokrotnie ustalała wyniki wyścigów. Właśnie przez pogodę w sezonie F1 1998 doszło na tym torze do mega-karambolu, w którym uczestniczyło ponad 10 samochodów. Tor Spa-Francorchamps był świadkiem wielu wydarzeń. Oprócz karambolu z 1998 roku, w sezonie 1991 debiutował Michael Schumacher, a w sezonie 1998 pierwsze w historii zwycięstwo odniósł team Jordan.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcie satelitarne toru

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Formułą 1. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.