Colbert (krążownik przeciwlotniczy)
Z Wikipedii
| Colbert (C611) | |
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 17 maja 1954 |
| Wodowanie | 24 marca 1956 |
| Oddanie do służby | 5 maja 1959 |
| Wycofanie ze służby | 24 maja 1991 |
| Status okrętu | okręt muzeum |
| Stocznia | Brest |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | pełna 11.093 t (po modernizacji 8.517 t) |
| Długość | 187,47 m |
| Szerokość | 20,31 m |
| Zanurzenie | 7,90 m |
| Napęd | 2 turbiny parowe o mocy łącznej 86 000 KM, kotły parowe, 2 (?) śruby napędowe |
| Prędkość | 31 węzły |
| Zasięg | 4000 mil morskich / 25 w. |
| Załoga | patrz w tekście |
| Uzbrojenie | patrz w tekście |
| Wyposażenie lotnicze | 1 helikopter |
Colbert (C611) to francuski krążownik przeciwlotniczy, przebudowany następnie na krążownik rakietowy, szósty okręt o tej nazwie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
"Colbert" był drugim i ostatnim klasycznym krążownikiem zbudowanym we Francji po wojnie, po krążowniku "De Grasse", którego budowę rozpoczęto jeszcze przed wojną. Po wojnie, z której Francja wyszła ze zniszczoną ponad połową floty, zdecydowano ukończyć "De Grasse" jako krążownik przeciwlotniczy, z silnym uniwersalnym uzbrojeniem artyleryjskim. Jeszcze przed jego wejściem do służby (w 1956 roku), w 1953 roku marynarka francuska Marine Nationale zamówiła drugi krążownik przeciwlotniczy, tym razem zbudowany od nowa. Jego projekt oparty był na zmodyfikowanym i unowocześnionym projekcie "De Grasse", takie samo było uzbrojenie okrętów (16 dział uniwersalnych 127 mm w 8 wieżach i 20 dział przeciwlotniczych 57 mm w 10 wieżach).
Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni w Breście 17 maja 1954, wodowanie okrętu nastąpiło 24 marca 1956. W grudniu 1957 rozpoczęto próby morskie. Okręt otrzymał nazwę "Colbert" na cześć Jean-Baptiste Colberta, jako szósty w marynarce francuskiej, oraz znak taktyczny C611.
Oba francuskie krążowniki przeciwlotnicze miały dość nietypową architekturę i rozmieszczenie artylerii, na skutek czego wyglądały początkowo jak wprost "naszpikowane" lufami: jedna wieża dwudziałowa 127 mm na pokładzie dziobowym, za nią druga na niewielkiej podstawie, po czym dwie wieże 127 mm rozmieszczone po obu burtach na nadbudówce dziobowej, a za nimi na kolejnym poziomie nadbudówki trzy wieże dział 57 mm w linii poprzecznej kadłuba (centralna wysunięta nieco do przodu). Za nimi była bryła nadbudówki dziobowej z mostkiem, umieszczona prawie centralnie na śródokręciu, tworząca zwartą grupę ze znajdującymi się za nią dwoma masztami i kominem. Po jej bokach, na burtach znajdowały się po trzy wieże dział 57 mm. Za kominem i platformą z dalmierzami znajdowała się wieża dział 57 mm, a za nią, niżej, dwie wieże dział 127 mm po obu burtach i dalej dwie w linii podłużnej okrętu, w symetrycznym układzie, jak na dziobie. Na śródokręciu burty były podniesione i gładkie i stanowiły boczne ściany dolnego i środkowego piętra nadbudówek.
[edytuj] Służba i modernizacje
"Colbert" wszedł do służby 5 maja 1959, bazował w Tulonie.Po reorganizacji marynarki i utworzeniu Eskadry Śródziemnomorskiej, "Colbert" stał się jej okrętem flagowym. W 1964 na pokładzie "Colberta" Charles de Gaulle udał się w podróż do Chile, a w lipcu 1967 do Kanady (podczas tej wizyty poparł aspiracje niepodległościowe prowincji Quebec).
Na skutek dużego postępu w technice wojskowej, spowodowanej udoskonaleniem pocisków rakietowych oraz wzrostem osiągów samolotów, wkrótce po zbudowaniu "Colbert" zestarzał się moralnie. Dlatego w latach 1970-1972 okręt przeszedł daleko idącą modernizację i przebudowę w Breście, po której stał się krążownikiem rakietowym. Zdemontowano większość uzbrojenia artyleryjskiego, zastępując je dwoma nowymi wieżami z pojedynczymi działami 100 mm na dziobie, pozostawiono jedynie po trzy wieże dział 57 mm na burtach na śródokręciu. Miejsce zajmowane przez działa i dalmierze na rufie zajęła podwójna wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych średniego zasięgu Masurca oraz jej urządzenia do kierowania ogniem i nowy maszt rufowy z radarem. Okręt przeszedł też modernizację wyposażenia elektronicznego.
Po przebudowie i ponownym wejściu do służby w lipcu 1973, "Colbert" najpierw stacjonował w Breście jako okręt flagowy eskadry atlantyckiej, a następnie od 1976 do końca służby ponownie pełnił rolę okrętu flagowego eskadry śródziemnomorskiej, stacjonując w Tulonie. W 1980 uzbrojenie wzmocniono dodatkowo przez cztery wyrzutnie pocisków woda-woda MM 38 Exocet. Okręt uczestniczył w rejsach zagranicznych, m.in. do USA w 1976 (na obchody 200-lecia niepodległości), w 1988 do Australii, w maju 1990, po zakończeniu zimnej wojny, do Sewastopolu w ZSRR. Jedynym udziałem okrętu w działaniach bojowych był jego udział w I wojnie w Zatoce Perskiej od sierpnia 1990, w ochronie lotniskowca "Clemenceau" (operacja Salamandre). Po powrocie, 24 maja 1991 okręt został wycofany ze służby, a następnie, od 12 czerwca 1993, przekształcony w okręt-muzeum w Bordeaux.
[edytuj] Dane techniczne
- załoga
- początkowo: 977 (70 oficerów, 159 podoficerów, 748 marynarzy)
- po przebudowie: 562 (25 oficerów, 208 podoficerów, 329 marynarzy)
[edytuj] Uzbrojenie
1959-1970
- 16 armat uniwersalnych kalibru 127 mm w ośmiu wieżach (8xII)
- 20 armat przeciwlotniczych 57 mm model 1951 w 10 wieżach (10xII)
- śmigłowiec HUP-2 lub Alouette II (możliwość operowania)
1972-1991
- 2 pojedyncze armaty uniwersalne kalibru 100 mm L/55 Model 1964 w dwóch wieżach na dziobie (masa pocisku 13,5 kg, donośność 17 km, szybkostrzelność 60 strz/min)
- 12 armat przeciwlotniczych 57 mm model 1951 w 6 wieżach (6xII)
- 1 dwuprowadnicowa wyrzutnia kierowanych przeciwlotniczych pocisków rakietowych Masurca (zasięg do 55,6 km)
- 4 pojedyncze wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych MM-38 Exocet (od 1980)
- 2 wkm 12,7 mm
- śmigłowiec Alouette III lub Aerospatiale Dauphin (możliwość operowania)
[edytuj] Wyposażenie elektroniczne
1959-1970
- radary dozoru powietrznego DRBV 23 (na pierwszym maszcie) i DRBV 20C (na drugim maszcie)
- radar dozoru nawodnego i nawigacyjny DRBV 31 (na pierwszym maszcie)
- trójwspółrzędny radar wykrywania celów powietrznych DRBI 10B (na nadbudówce)
- 4 stacje radiolokacyjne kierowania artylerii 127 mm DRBC 31B
- 4 stacje radiolokacyjne kierowania artylerii 57 mm DRBC 31A
- systemy walki radioelektronicznej
1972-1991
- radar dozoru nawodnego DRBV 50 (na pierwszym maszcie)
- radar dozoru powietrznego DRBV 23C (na pierwszym maszcie)
- radar dozoru powietrznego DRBV 20C (na maszcie rufowym)
- trójwspółrzędny radar wykrywania celów powietrznych DRBI 10D (na maszcie głównym)
- dwie stacje radiolokacyjne kierowania pocisków przeciwlotniczych DRBR 51B na rufie
- stacja radiolokacyjna kierowania artylerii 100 mm DRBC 32C (przed nadbudówką dziobową)
- 2 stacje radiolokacyjne kierowania artylerii 57 mm DRBC 31C
- radar nawigacyjny Decca 1226
- systemy walki radioelektronicznej
- wyrzutnie celów pozornych Syllex
- system łączności satelitarnej Syracuse (od 1982) (2 anteny w kopułkach na nadbudówce)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Croiseur lance-missile Colbert w Net Marine
