Czesław Bartnik
Z Wikipedii
| Czesław Stanisław Bartnik | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 sierpnia 1929 Źrebce |
| Święcenia | 21 czerwca 1953 |
ks. prof. dr hab. Czesław Stanisław Bartnik - (ur.9 sierpnia 1929 w Źrebcach k. Szczebrzeszyna (płn. przedproże Grodów Czerwieńskich) ) - kapłan katolicki, teolog, filozof, publicysta społeczno-polityczny, poeta, profesor zwyczajny KUL.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
W 1948 rozpoczął studia na KUL-u jako kleryk. 21 czerwca 1953 w Lublinie przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Piotra Kałwy. W latach 1948-1953 studiował filozofię i teologię (KUL),wyrazem tego była praca magisterska "Rzym a stosunki czesko-polskie za Jagiełły". W 1956 otrzymał doktorat z religiologii pod kierunkiem ks. prof. Bolesława Radomskiego "Formacja światopoglądowa Niemieckiego ruchu Młodzieżowego w pismach Romana Guardiniego", ale jednocześnie uczęszczając na dwa inne seminaria naukowe, uwieńczył je pracami: z historii Kościoła napisał pod kierunkiem ks. prof. Mieczysława Żywczyńskiego pracę "Franciszek Sawicki jako historiozof", a z biblistyki pod kierunkiem ks. prof. Feliksa Gryglewicza "Perykopa o Marii i Marcie (Łk 10,38-42) w egzegezie Ojców Kościoła". Od 1966 doktor habilitowany teologii historii i teologii fundamentalnej na podstawie rozprawy "Teologia historii według Leona Wielkiego". W latach 1967-1968 dzięki stypendium od kardynała Karola Wojtyły studiował historię i teologię w Paryżu i w Lowanium. Od 1974 profesor nadzwyczajny, od 1979 profesor zwyczajny.
Od 1957 wykładowca filozofii, teologii i historii Kościoła na KUL i w seminariach duchownych, 1959-1966 prefekt Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, 1966-1973 wicerektor tegoż seminarium, od 1973 tylko prace na KUL. Od 1969 kierownik Katedry Teologii Historii, przemianowanej w 1971 roku na Katedrę Historii Dogmatów. W 1974 uzyskuje stanowisko profesora nadzwyczajnego, sprawując przy tym urząd prodziekana Wydziału Teologii (1973-1975). W 1980 otrzymuje tytuł naukowy profesora i pełni funkcję dyrektora Sekcji Teologii Dogmatycznej KUL (1979-1997).
[edytuj] Działalność i dorobek
Profesor zwyczajny KUL (emerytura od 1 października 2004), pracownik naukowy KUL od 1956, profesor politologii w WSKSiM w Toruniu. Od 1990 do 2002 członek Centralnej komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych, od 2004 do 2007 członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN, od 1996 członek Komisji Nauki Wiary przy Konferencji Episkopatu Polski.Od lat 70. konsultant Encyklopedii Katolickiej i redaktorem działu teologii dogmatycznej oraz redaktor naczelny zeszytu dogmatycznego Roczników Teologiczno-Kanonicznych. Od 2001 redaktor naczelny półrocznika "Personalizm", wydawanego w wersji dwujęzycznej, polskiej i angielskiej. Były długoletni skarbnik TN KUL.Twórca oryginalnego kierunku filozoficznego tj. personalizmu uniwersalistycznego.
[edytuj] Zaangażowanie społeczno-polityczne
Od wielu lat stały publicysta "Naszego Dziennika". Propagator społecznego i religijnego odrodzenia Polski, Europy i całej Kultury Zachodniej, także Kościoła katolickiego - w duchu systemu personalistycznego. Sympatyzuje z ruchem narodowo - demokratycznym , angażował się w zbliżenie środowisk LPR , Samoobrony i PiS. Przeciwnik PO i LiD. Zwolennik o. Tadeusza Rydzyka oraz aktywnego udziału ludzi Kościoła w życiu politycznym. Krytyk polskich biskupów o poglądach liberalnych.
Znany jest ze swojego negatywnego nastawienia do integracji europejskiej, czemu daje wyraz w licznych publikacjach. Ostatnio w odniesieniu do traktatu lizbońskiego pisał m.in.
"(...) ewentualna ratyfikacja traktatu reformującego przez polityków polskich będzie ciężkim grzechem nie tylko przeciwko Ojczyźnie i Narodowi Polskiemu, ale także i przeciwko Bogu, gdyż jest to oddawanie się w niewolę ateizmu. Współpraca z UE tak, ale jako równy z równymi, nie jako poddany i wyrodny. Ciągną nas do pełnego poddaństwa Niemcom i Unii mniejszości narodowe: Żydzi polscy, Ukraińcy, Niemcy i jeszcze inni, ale nie czują one w Polsce swojej Ojczyzny i prezentują normalne resentymenty mniejszości przeciwko większości." "Nasz Dziennik", 2008, Nr 52.
[edytuj] Dorobek naukowy
O jego dorobku napisano ponad 40 prac naukowych, w tym 9 rozpraw doktorskich, w kraju i za granicą. Do roku 2008 jego 35 doktorów i magistrów jest już habilitowanych, oprócz tego 10 zostało biskupami.
Promotor ponad 60 doktoratów oraz 479 magisteriów, autor 242 recenzji doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich, a ponadto 4 recenzji na doktorat honoris causa, w tym kardynała Józefa Ratzingera, obecnego papieża Benedykta XVI.
[edytuj] Publikacje
Autor ponad 3 tysięcy publikacji, w tym ponad 90 książek. Najważniejsze to:
- Dogmatyka katolicka -dwa tomy- (Lublin 1999-2003)określana współczesną Sumą Teologiczną
- Personalizm (1995,2000,2001)
- Historia filozofii, Lublin, 2001, ISBN83-88615-11-4
[edytuj] Nagrody, odznaczenia
- Nagroda Naukowa im. Włodzimierza Pietrzaka ( "Civitas Christiana")
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- kanonik honorowy Kapituły Archikatedralnej Lubelskiej od(1985)
- prałat Jego Świątobliwości od (1996)
- Nagroda Lubelskiego Towarzystwa Naukowego tzw. Lubelski Nobel (1996)
- Nagroda Towarzystwa Naukowego KUL im. Idziego Radziszewskiego za rok(2005) za całokształt dorobku naukowego w duchu humanizmu chrześcijańskiego
- Uroczyste Odnowienie Doktoratu na KUL-u (2006) (rodzaj honoris causa).
[edytuj] Znaczenie
Jeden z największych współczesnych polskich teologów.
[edytuj] Bibliografia
- Grzegorz Polak. Kto jest kim w Kościele. Katolicka Agencja Informacyjna. Warszawa 1999.
- Czesław Bartnik. Teologia i świat osoby. Lublin 2008.
