Czufut Kale

Z Wikipedii

Czufut Kale (ros.Чуфут-Кале, ukr. Чуфут-Калe, krym. Çufut Qale ) - skalne miasto - średniowieczne miasto-twierdza w zachodniej części Krymu na Ukrainie odległe o 2,5 km od Bakczysaraju. Nazwa w języku Tatarów krymskich oznaczała "twierdzę żydowską" (w języku Tatarów krymskich çufut — Żyd, qale — twierdza). Zachowały się także inne dawne nazwy miasta - Dżuft Kale, Kyrk Er lub Kyrk Or. Przez znaczną część swoich dziejów (od XVI wieku) zamieszkane w większości przez Karaimów.

[edytuj] Położenie

Położone jest na szczycie góry stołowej, od zachodu, południa i północy ograniczonej urwiskami wysokości 10 - 30m. Całe miasto ma 46 ha, przy czym największa część (36 ha) byłą nie zabudowana i służyła jako miejsce schronienia bydła. Obszar zabudowany zajmował tylko wschodnią część płaskowyżu i obejmował stare miasto o powierzchni 7 ha i nowe miasto (3 ha) powstałe w XV w.

[edytuj] Historia

Początki twierdzy sięgają końca VI wieku n.e. O pierwszych wiekach historii osady dane są bardzo skromne i często sprzeczne. Prawdopodobnie początkowo była to graniczna strażnica bizantyjska - Fulli, choć są też dane, że była to twierdza miejscowych Alanów, którzy w tym czasie podlegali cesarstwu bizantyjskiemu. Według niektórych źródeł w kolejnych stuleciach gród znalazł się pod kontrolą Połowców - z tego okresu pochodzi nazwa Kyrk Er (Kyrk Or), co po tatarsku znaczy 40 umocnień. W 1299 po oblężeniu z użyciem machin oblężniczych miasto zostało zdobyte i splądrowane przez Mongołów dowodzonych przez chana Nogaja. W XV wieku, aż do założenia Bakczysaraju stanowił stolicę niezależnego państwa tatarskiego na Krymie.

Adam Mickiewicz opisał swą podróż do skalnego miasta w Sonetach krymskich, w wierszu Droga nad przepaścią w Czufut-Kale.