Dôme des Invalides
Z Wikipedii
Kościół Inwalidów, Tum Inwalidów (fr. Dôme des Invalides) – monumentalny paryski kościół wzniesiony w 1706 roku przez Julesa Hardouin-Mansarta na polecenie Króla Słońce, Ludwika XIV. Jego iglica wznosi się na 107 metrów.
Budowa została rozpoczęta w 1677 roku. Pierwotnym celem budowli, przeznaczonej do wyłącznego użytku króla, miało być miejsce spoczynku rodziny królewskiej. Tak się jednak nie stało, gdyż zrezygnowano z tych planów po śmierci Ludwika XIV. W roku 1840 decyzją króla Ludwika Filipa do Paryża sprowadzono szczątki Napoleona Bonaparte, które zostały podstępem wywiezione z Wyspy Św. Heleny. Ciało zostało zabalsamowane i zamknięte w sześciu trumnach (jedna z cyny, druga z mahoniu, trzecia i czwarta z ołowiu, piąta z hebanu, a ostatnia wyrzeźbiona z Fińskiego, czerwonego porfiru), jednak ceremonia pogrzebowa odbyła się dopiero w roku 1861, gdyż dopiero wtedy krypta i sarkofag były gotowe.
Militarne osiągnięcia Napoleona są przedstawione w postaci Zwycięstw otaczających kryptę, których nazwy są wyrzeźbione w marmurowej podłodze – Austerlitz, Jena, Marengo, itp. Jego osiągnięcia dla państwa są wyrzeźbione na niższym reliefie przez Simarta, który ozdabiał ściany krypty (pacyfikacja kraju, zcentralizowanie administracji, itp.). Pod posągiem Napoleona znajdują się zwłoki jego syna L'Aiglona, zwanego później Napoleonem II.
Kościół odznacza się widoczną z daleka kopułą, pozłoconą po raz pierwszy w 1715 roku, a odnowioną w 1989, przy czym użyto 12 kg złota. Wewnątrz, pod kopułą znajduje się fresk namalowany przez Charlesa de la Fosse, który także był ostatnio poddany renowacji. Oprócz Napoleona Bonaparte, w Kościele Inwalidów są pochowani również marszałkowie: Ferdynand Foch, Sebastian Vauban, Turenne, Ludwik Lyautey oraz Józef Bonaparte (starszy brat Napoleona I), Hieronim Bonaparte (młodszy brat) i Napoleon II.
Epitafium Napoleona I mówi: Ta kopuła to hełm na głowę giganta. Niech spoczywa w spokoju.
