Długosz królewski
Z Wikipedii
| Długosz królewski | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | paprotniki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | Polypodiophytina | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | paprocie | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podklasa | długoszowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | długoszowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | długoszowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | długosz | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | długosz królewski | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Osmunda regalis | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Długosz królewski (Osmunda regalis L.) – gatunek wieloletniej paproci o zasięgu kosmopolitycznym. W Europie występuje przede wszystkim w części zachodniej. W Polsce bardzo rzadki na niżu, w górach nie występuje. Preferuje wybrzeża o klimacie łagodnym zimą.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Wysokość 50-160 cm, roślina z podziemnym, rozgałęzionym kłączem, z którego co roku wyrasta wiele pionowo rozwiniętych liści.
- Liście
- Po rozwinięciu są nagie, skórzaste, cienkie i prześwitujące. Blaszka liściowa jest owalna lub podłużnie jajowata. U długosza liść dzieli się na część asymilującą i część służącą rozmnażaniu. Dolna część podwójniepierzastych liści ma podłużne, zielone listki z zaokrąglonym szczytem, brzegiem falisto karbowane. Odcinki górnej części liścia są przekształcone w liczne sporangiofory, na brzegach których powstają zarodniki ułożone kłosowato. W dojrzałym stadium górna część liścia przybiera barwę rdzawobrunatną.
- Zarodniki
- zielone, nie znoszą długotrwałego wysychania czy niekorzystnych warunków otoczenia, lecz są przygotowane do szybkiego kiełkowania. Powoduje to znaczne przywiązanie do określonych, stałych siedlisk. Dojrzewają od czerwca do lipca.
- Biotop, Wymagania
- olsy, zarośla wierzbowe, torfowiska, podmokłe, cieniste lasy. Podłoże kwaśne, gleba wilgotna, torfiasto-próchniczna lub piaszczysto-gliniasta. Miejsca półcieniste. Jest wskaźnikiem wilgotnego podłoża.
[edytuj] Zastosowanie
W Europie Zachodniej wykorzystywany jako roślina ozdobna.
[edytuj] Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[1] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V).
w Polsce stanowiska długosza królewskiego znajdują się m.in. w Rezerwacie przyrody Baszków, Rezerwacie przyrody Długosz Królewski w Łęczynie, Rezerwacie przyrody Długosz Królewski w Wierzchucinie.
[edytuj] Ciekawostki
- U długosza zaobserwowano, że nie tylko pojedyncze listki, ale nawet ich części mogą pełnić różne funkcje.
- Pochodzenie łacińskiej nazwy długosza - Osmunda - nie jest jasne. Prawdopodobnie pochodzi ona z nazewnictwa ludowego, być może od saksońskiego imienia Thor (= Osmund, Osmunder). Nazwa ta oznaczałaby więc roślinę poświęconą Thorowi (Rejewski 1996).
