De Stijl
Z Wikipedii
De Stijl (po niderlandzku styl) to kierunek w sztuce rozwijający się w latach 20. XX wieku. Znany jest także pod nazwą neoplastycyzm. Twórcą nazwy "neoplastycyzm" jest Piet Mondrian, który zafascynowany mistykiem - Schoenmaekersem stworzył kierunek naznaczony pozytywną mistyką. Tajemne działanie świata polegało na zasadzie przeciwieństw. Siły aktywnej - biernej, pionów - poziomów. Tak też w neoplastycyzmie wyróżniamy dwie podstawowe linie (pion i poziom) oraz 3 kolory zasadnicze - żółty, niebieski i czerwony oraz 3 niekolory - biel, czerń i szarość. Linia pionowa oznaczała statykę, pozioma dynamizm.
W twórczości osób związanych z tym nurtem uwidaczniają się charakterystyczne cechy stylu - prostokątność i stosowanie czystych kolorów (czerwony, niebieski, żółty, czarny, biały szary), brak dekoracji, wiara w abstrakcję i postawa odrzucająca naturę na rzecz dzieł rąk ludzkich.
Nazwa pochodzi od czasopisma De Stijl wydawanego w latach 1917-1931 przez Theo van Doesburga. Najbardziej znanym artystą z kręgu De Stijl jest Piet Mondrian. Wydał on w roku 1920 manifest grupy pod nazwą Neo-Plastycyzm.
Prace grupy De Stijl silnie oddziaływały na Bauhaus oraz styl międzynarodowy w architekturze.
Do nurtu De Stijl należeli:
- Piet Mondrian (1872 - 1944)
- Theo van Doesburg (1883 - 1931)
- Jacobus Johannes Pieter Oud (1890 - 1963)
- Gerrit Rietveld (1888 - 1964)
- Vilmos Huszár (1884 - 1960)
- Bart van der Leck (1876 - 1958)
- Robert van 't Hoff (1887 - 1979)
- Ilya Bolotowsky (1907 - 1981)
- Marlow Moss (1890 - 1958)
- Amédée Ozenfant (1886 - 1966)
- Max Bill (1908 - 1994)
- Jean Gorin (1899 - 1981)
- Burgoyne Diller (1906 - 1965)
- Georges Vantongerloo (1886 - 1965)
