Demokratyczna Partia Pracy Litwy

Z Wikipedii

Demokratyczna Partia Pracy Litwy (lit. Lietuvos demokratinė darbo partija, LDDP) - litewska lewicowa, socjaldemokratyczna partia polityczna działająca w latach 1990-2001.

LDDP powstała z przekształcenia Komunistycznej Partii Litewskiej SRR (Lietuvos komunistų partija, LKP). W 1989 Komunistyczna Partia Litwy ogłosiła swoją niezależność od Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. W 1990 na bazie LKP powstała Demokratyczna Partia Pracy Litwy opowiadająca się za niepodległością kraju. Na jej czele stanął dotychczasowy I sekretarz KC LKP Algirdas Brazauskas. Grupa działaczy opowiadających się za pozostaniem Litwy w ramach ZSRR pod przywództwem Mykolasa Burokevičiusa kontynuowała działalność pod dotychczasową nazwą.

LDDP w latach 1990-2001 była jednym z najsilniejszych ugrupowań na litewskiej scenie politycznej. W 1992 wygrała wybory parlamentarne i obsadziła urząd przewodniczącego Sejmu (sprawującego funkcję głowy państwa), którym został lider partii Algirdas Brazauskas. W latach 1992-1996 LDDP tworzyła rząd, na czele którego stali kolejno: Bronislovas Lubys, Adolfas Šleževičius i Mindaugas Stankevičius. W 1993, po wygraniu wyborów powszechnych, Algirdas Brazauskas objął urząd prezydenta. Przewodnictwo w partii po Brazauskasie przejął Šleževičius, a jego zaś w 1996 zastąpił Česlovas Juršėnas.

Po porażce w wyborach do Sejmu w 1996 znalazła się w opozycji. W wyborach prezydenckich w 1997 poparła kandydaturę Artūrasa Paulauskasa, który przegrał jednak w II turze z Valdasem Adamkusem.

W wyborach w 2000 tworzyła koalicję wyborczą z Socjaldemokratyczną Partią Litwy. Mimo zwycięstwa w wyborach do rządu weszła dopiero w 2001 po rozpadzie mniejszościowej koalicji Nowej Unii Socjalliberałów i Liberalnej Unii Litwy. W tym samym roku zjednoczyła się z Socjaldemokratyczną Partią Litwy i przyjęła jej nazwę.