Deskryptor segmentu
Z Wikipedii
Deskryptor (ang. descriptor) - struktura definiująca określony obiekt w pamięci.
[edytuj] W procesorach o architekturze x86
Struktura deskryptora jest 64-bitowa i określa segment w pamięci, dostępnych jest kilka rodzajów deskryptorów. Podstawowym typem deskryptora w architekturze x86 jest deskryptor segmentu (ang. Segment Descriptor) umieszczony jest on w lokalnej lub globalnej tablicy deskryptorów (ang. Global Descriptor Table - GDT, Local Descriptor Table - LDT). Przez GDT lub LDT prowadzą wszystkie odwołania do pamięci. Deskryptor segmentu określa jednoznacznie segment, jego położenie w pamięci, rozmiar, typ, prawa dostępu do segmentu oraz inne dane potrzebne przy dostępie do segmentu w trybie chronionym pracy procesora x86. Z każdym deskryptorem segmentu jest związany jego selektor (a właściwie możliwych jest kilka selektorów różniących się prawami uprzywilejowania selektora, a mające taki sam indeks deskryptora oraz wskaźnik na rodzaj tablicy GDT lub LDT).
Poniższy rysunek przedstawia budowę deskryptora segmentu procesorów x86:
Opis pól deskryptora:
- G - ziarnistość (Granularity) określa jaka jest jednostka liczenia rozmiaru segmentu (0 - ziarnistość 1B, 1 - ziarnistość 4kB). Jeśli G = 0, maksymalny rozmiar segmentu to 1MB, przy G = 1, rozmiar maksymalny wynosi 4GB
- D/B - domyślny rozmiar operacji (0 - segment 16-bitowy, 1 - segment 32-bitowy)
- AVL - bity przeznaczone do dowolnego wykorzystania przez system operacyjny
- Limit Segmentu - określa rozmiar całego segmentu, zależny od ustawienia znacznika
- P - obecność segmentu
- DPL - poziom uprzywilejowania segmentu (Descriptor Privilege Level)
- S - typ deskryptora (0 - systemowy 1 - kodu lub danych)
- Typ - typ segmentu
- Baza, Adres Bazowy - adres bazowy (początkowy) segmentu
