Diecezje pruskie
Z Wikipedii
Diecezje pruskie - biskupstwa na podbijanym w XIII w. terytorium Prus.
Pierwszą diecezją była diecezja chełmińska położona na ziemi chełmińskiej. Papież Innocenty III w 1216 r. mianował pierwszego biskupa misyjnego mnicha cysterskiego Chrystiana, którego w 1218 r. nazwano biskupem Prus. Papież Honoriusz III bullą Cum in partibus z 5 maja 1218 upoważnił Chrystiana do podzielenia Prus na dwie lub więcej diecezji i wyświęcenia dla nich biskupów.
Sprowadzenie krzyżaków (1226) oraz uwięzienie Chrystiana przez Sambijczyków (1233-1239) skomplikowały sytuację. Kolejny papież Grzegorz IX bullą Cum exultatione spiritus z 30 maja 1236 polecił swemu legatowi Wilhelmowi z Modeny podzielić Prusy na trzy diecezje, do czego nie doszło na skutek działań bp. Chrystiana.
Dopiero 29 lipca 1243r. papież Innocenty IV ponownie upoważnił Wilhelma do podziału diecezji. Tak też się stało i Wilhelm stworzył trzy diecezje w podbijanych Prusach oraz jedną na ziemi chełmińskiej. W liście z 30 lipca papież powiadomił Chrystiana o podziale i polecił mu wybrać jedną (sugerował chełmińską). Listem do krzyżaków z października 1243 potwierdził podział Prus.
Były to diecezje:
Prusy oddano w lenno wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu Gerhardowi von Malbergowi.
Wszystkie cztery diecezje były podporządkowane nowej metropolii Prus, Inflant i Estonii, co potwierdził papież Aleksander IV bullą Cum universis z 31 marca 1255 r., wydanej z okazji ustanowienia stolicy metropolii w Rydze.
