DVB-C
Z Wikipedii
DVB-C - (ang. Digital Video Broadcasting - Cable) - jest standardem cyfrowej telewizji DVB kablowej.
[edytuj] Cechy transmisji cyfrowej
Cyfrowa kompresja obrazu i dźwięku (w standardzie MPEG-2 lub coraz częściej MPEG-4) umożliwia przesłanie wielokrotnie większej liczby programów telewizyjnych i radiowych niż w przypadku analogowej telewizji kablowej przy wykorzystaniu podobnego zakresu częstotliwości. Programy przesyłane drogą cyfrową mają lepszą jakość obrazu i dźwięku. Przekaz cyfrowy cechuje również mniejsza podatność na zakłócenia.
Transmisja cyfrowa umożliwia także dodanie szeregu usług dodatkowych jak:
- ścieżki dźwiękowe z różnymi wersjami językowymi.
- dźwięk w formacie Dolby Digital.
- informacje o nadawanych programach, program telewizyjny (EPG).
- kodowanie kanałów w celu ograniczenia kręgu odbiorców, umożliwiające łatwe ustalanie pakietów programów (DVB-CA).
- telewizja wysokiej rozdzielczości (HDTV)
- usługi multimedialne oraz telewizję na życzenie (VoD),
- poszerzenie pasma dla takich usług jak dostęp do internetu czy telefon(VoIP) będących niejednokrotnie w ofercie telewizji kablowej.
[edytuj] Odbiór programów
Odbiór programów przez końcowych użytkowników odbywa się przez przystawki(STB) podłączane do odbiornika telewizyjnego.
