Edward Hartwig
Z Wikipedii
Edward Hartwig (ur. 6 września 1909 w Moskwie, zm. 28 października 2003 w Warszawie), polski artysta fotografik.
Uważany za jednego z najbardziej znanych na świecie fotografików polskich, autorytet w dziedzinie fotografii artystycznej; uznawany za artystę wszechstronnego, łączącego w pracach fotografię i grafikę; zafascynowanego na równi pejzażem i człowiekiem, fotografią teatralną, architekturą, szczegółem.
Syn Ludwika, również fotografa, właściciela zakładu fotograficznego, właśnie od niego uczył się tajników profesji. W 1918 wraz z rodziną znalazł się w Polsce, zamieszkał w Lublinie. W latach 20. - pod wpływem Jana Bułhaka - fotografował pejzaże, tworzył jednak prace odmienne: nastrojowe i tajemnicze, co przydało mu przydomek "mglarza". W latach 30. studiował w wiedeńskim Instytucie Graficznym pod kierunkiem Rudolfa Kopitza. Wiele jego wczesnych prac nie ocalało z wojennej pożogi, gdyż dom Hartwigów zniszczyła bomba.
Dalsze etapy jego twórczości obejmowały łączenie elementów graficznych z fotografią realistyczną, a od lat 70. eksperymenty z kolorem, kontynuowane w latach 90. (wówczas pojawiła się w jego twórczości fotografia abstrakcyjna).
Pierwszą wystawę indywidualną miał już w 1929. Był aktywny niemal do końca życia. W 1947 był współzałożycielem Związku Polskich Artystów Fotografików i przeżył wszystkich współzałożycieli. Przez FIAP został uhonorowany najwyższym tytułem: Honoraire Excellence FIAP, był też laureatem licznych nagród i odznaczeń państwowych, otrzymał m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski; zdobył medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) za fotografię sportową. Został zaproszony do udziału w prestiżowej prezentacji „Dziesięciu Fotografików Świata”. Trzykrotnie miał wystawę retrospektywną w Zachęcie. Jego twórczość prezentowano w USA, Japonii, europejskich stolicach, trafiła do zagranicznych i polskich kolekcji. Autor albumów. m.in. "Wariacje fotograficzne", "Fotografika".
