Edward Leonard Daab
Z Wikipedii
Edward Leonard Daab (ur. 1893 w Firlejówce k. Lublina, zm. w sierpniu 1944 w Warszawie) – syn Franciszka i Ludwiki (z domu Uhle), ewangelików.
Był optykiem. Równocześnie prowadził wspólnie z rodziną stolarnię przy ul. Skierniewickiej 6/8 w Warszawie. W latach II wojny światowej w stolarni funkcjonował lokal konspiracyjny, w którym odbywały się zebrania szkoleniowe członków Armii Krajowej oraz przechowywano osoby ukrywające się, w tym uciekinierów z getta warszawskiego. Podczas powstania warszawskiego, w sierpniu 1944 Edward Leonard Daab został wypędzony z zakładu wraz z rodziną (z siostrą, dwoma braćmi, bratowymi i bratanicami) i rozstrzelany przez hitlerowców.
Był starszym bratem Leopolda Daab oraz kuzynem Adolfa Daab warszawskiego przemysłowca i radnego Warszawy z przełomu XIX i XX wieku.
O stolarni rodziny Daab powstało w 1970,opowiadanie pt."Wióry". Autorem opowiadania jest Bohdan Czeszko,który podczas okupacji pracował w tej stolarni.
Z lektury tego opowiadania wynika,że Edward Daab,żonaty był z Niemką i bardzo swobodnie posługiwał się językiem niemieckim. Deklarował narodowość niemiecką.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Dane według: Alina E. Janowska [w:] Ewangelicy Warszawscy W Walce o Niepodległość Polski 1939-45. Słownik Biograficzny t. I, s. 123. Komisja Ochrony Pamiątek, Społeczny Instytut Historyczny przy Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie, Warszawa 2007.
