Efan Ekoku
Z Wikipedii
Efangwu Goziem Ekoku znany jako Efan Ekoku (ur. 8 czerwca 1967 w Manchesterze) były piłkarz nigeryjski grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 182 cm, ważył 80 kg. Nosił przydomek "Chief" ("Wódz").
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
Ekoku jest synem nigeryjskich emigrantów pochodzących z arystokracji i urodził się w na przedmieściach Manchesteru w Cheetham Hill. Swoją piłkarską karierę zaczynał w Sutton United, nie grającym na żadnym szczeblu ligi angielskiej. Pierwszym poważnym klubem Ekoku był Bournemouth AFC, w barwach którego zadebiutował w 1990 roku w Division Two. W klubie z południowego wybrzeża Wielkiej Brytanii grał do zimy 1993. W ciągu tego okresu rozegrał w barwach "The Cherries" 62 mecze i zdobył dla nich 25 goli, będąc jednym z najlepszych strzelców klubu w tym czasie.
W styczniu 1993 Ekoku dokonał przeskoku z Division Two prosto do Premiership stając się zawodnikiem Norwich City. Menedżer klubu Mike Walker zapłacił za niego 500 tysięcy funtów. Runda wiosenna nie była dla niego zbytnio udana. Zagrał tylko w 4 meczach swojego zespołu, w których to zdobył 3 gole (9 kwietnia w przegranym 1:5 meczu z Tottenhamem oraz 2 gole 8 maja w zremisowanym 3:3 spotkaniu z Middlesbrough FC). Norwich City rozegrał jednak dobry sezon i zakończył rozgrywki na najwyższej w historii klubu, 3 pozycji. Dzięki temu w sezonie 1993/1994 Norwich z Ekoku po raz pierwszy w historii zagrało w Pucharze UEFA. To właśnie Efan był tym, który zdobył pierwszego gola dla Norwich w tych rozgrywkach. Fakt ten miał miejsce w 1. rundzie podczas wygranego 3:0 meczu z Vitesse Arnhem. Kilka tygodni później błysnął w wyjazdowym spotkaniu z Evertonem, gdy czterokrotnie pokonał bramkarza gospodarzy, Neville'a Southalla, a "Kanarki" wygrały ten mecz 5:1. W Pucharze UEFA zespół doszedł do 3. rundy (odpadł po dwumeczu z Interem Mediolan) po drodze eliminując nie tylko wspomniane Vitesse, ale i słynny Bayern Monachium (2:1 1:1). W lidze Norwich zajęło 12. miejsce, a Ekoku rozegrał 27 meczów i zdobył 12 goli. W sezonie 1994/1995 grał tylko przez krótki okres (6 meczów), po czym odszedł z zespołu. Londyński Wimbledon FC zapłacił za Ekoku kwotę miliona funtów, a Nigeryjczyk miał zastąpić w ataku Johna Fashanu. W lidze rozegrał 24 mecze i zdobył dla Wimbledonu 9 goli (13 dni po transferze zdobył gola przeciwko swojemu niedawnemu klubowi z Norwich), a klub zajął 9. miejsce w lidze. W kolejnym sezonie zagrał w 31 meczach Wimbledonu i strzelił 7 goli, a jego klub zajął 14. pozycję. Rok później był główną postacią swojego zespołu, który robił furorę na Wyspach dochodząc do półfinałów zarówno Pucharu Anglii jak i Pucharu Ligi Angielskiej wygrywając po drodze z kilkoma faworytami. Ekoku w ataku "Szalonego Gangu" najczęściej grywał z Jamajczykiem Marcusem Gaylem i w lidze zdobył 11 goli w 30 meczach. Sezon 1997/1998 nie był już tak udany jak poprzedni. Ekoku przytrafiały się częste kontuzje i z tego powodu zagrał tylko w 16 ligowych meczach, w których zdobył 4 gole. Jeden z nich, zdobyty w przegranym 1:3 meczu z Newcastle United kandydował do miana gola sezonu. Wimbledon na koniec sezonu zajął 15. miejsce w lidze i niemal do końca bronił się przed spadkiem. We wrześniu 1998 Ekoku zamierzał odejść z klubu. Był bliski przejścia do Nottingham Forest F.C., ale klub ten ostatecznie pozyskał Pierre'a van Hooijdonka. Leicester City oferował 4 miliony funtów za Ekoku, a do wyścigu o napastnika właczyły się też Aston Villa FC oraz Southampton FC. Ekoku pomimo tego został jednak w klubie na kolejny sezon. Zagrał w nim w 22 meczach strzelając 6 goli i zajął z Wimbledonem 16. pozycję. Latem 1999 nowym szkoleniowcem Wimbledonu został Norweg Egil Olsen, który nie widział dla Efana miejsca w pierwszym składzie, a dodatkowo ściągnął do zespołu za 7,5 miliona funtów Walijczyka Johna Hartsona.
25 sierpnia 1999 Ekoku podpisał 3-letni kontrakt ze szwajcarskim Grasshoppers Zurych, do którego ściągnął go angielski szkoleniowiec, Roy Hodgson. W Grasshoppers dobrze wprowadził się do zespołu i w sezonie zdobył 16 goli będąc najlepszym strzelcem swojego zespołu w pierwszej lidze. Grasshoppers zajęło 4. pozycję. W październiku 2000 Hodgson został zwolniony i Ekoku po rozegraniu 7 meczów i strzeleniu 3 goli chciał wrócić do Anglii.
Ostatecznie trafił do Sheffield Wednesday na 3-miesięczne wypożyczenie. O mało co transakcja nie doszła by do skutku z powodów personalnych. Ekoku nieźle spisywał się w barwach klubu z Sheffield i wypożyczenie zostało przedłużone do końca sezonu 2000/2001. W Division One Ekoku zagrał w 32 meczach i zdobył 7 goli dla swojego klubu. Sheffield zakończyło sezon na 17. miejscu. 31 lipca 2001 przeszedł do Wednesday na następny sezon. W 27 meczach strzelił 7 goli i Sheffield ledwo obroniło się przed spadkiem zajmując niską 20. pozycję. Jeszcze w kwietnu nowy menedżer Terry Yorath wystawił Ekoku na listę transferową i Efan był bliski przejścia do Wycombe Wanderers lub Gillingham FC, ale wytrwał w klubie do końca sezonu.
We wrześniu 2002 Ekoku opuścił Sheffield rozwiązując kontrakt z Wednesday. Najpierw trenował z Luton Town, a następnie z Rushden & Diamonds, ale nie przeszedł do żadnego z tych klubów. Dopiero 27 marca 2003 w ostatnim dniu okna transferowego Ekoku został zatwierdzony do gry w Brentford FC. Grał tam jednak tylko 2 miesiące i został zwolniony. W 2003 pracował jako komentator dla stacji BBC. W sierpniu 2004 podpisał krótkoterminowy kontrakt z irlandzkim zespołem Dublin City, jednak po 2 meczach zrezygnował i ostatecznie zakończył piłkarską karierę.
Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki |
---|---|---|---|---|---|
1990/91 | Bournemouth AFC | Anglia | Division Three | 20 | 3 |
1991/92 | Bournemouth AFC | Anglia | Division Three | 28 | 11 |
1992/93 | Bournemouth AFC | Anglia | Division Three | 14 | 7 |
1992/93 | Norwich City | Anglia | Premiership | 4 | 3 |
1993/94 | Norwich City | Anglia | Premiership | 27 | 12 |
1994/95 | Norwich City | Anglia | Premiership | 6 | 0 |
1994/95 | Wimbledon FC | Anglia | Premiership | 24 | 9 |
1995/96 | Wimbledon FC | Anglia | Premiership | 31 | 7 |
1996/97 | Wimbledon FC | Anglia | Premiership | 30 | 11 |
1997/98 | Wimbledon FC | Anglia | Premiership | 16 | 4 |
1998/99 | Wimbledon FC | Anglia | Premiership | 22 | 6 |
1999/00 | Grasshoppers Zurych | Szwajcaria | Axpo Super League | 21 | 16 |
2000/01 | Grasshoppers Zurych | Szwajcaria | Axpo Super League | 7 | 3 |
2000/01 | Sheffield Wednesday | Anglia | Division One | 32 | 7 |
2001/02 | Sheffield Wednesday | Anglia | Division One | 27 | 7 |
2002/03 | Brentford FC | Anglia | Division Two | ? | ? |
2004 | Dublin City | Irlandia | Eircom League | 2 | 0 |
Łącznie w Premiership | 160 | 51 | |||
Łącznie w Axpo Super League | 28 | 19 |
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W 1994 roku Ekoku był członkiem reprezentacji Nigerii na Puchar Narodów Afryki 1994. Wystąpił tam tylko w jednym meczu, 2 kwietnia w wygranym 2:0 meczu z Zairem (grał w nim 60 minut). Z Nigerią wywalczył wówczas misrzostwo Afryki. W lecie został także powołany do kadry na finały MŚ w USA, ale ze względu na zbyt dużą konkurencję w ataku (Rashidi Yekini, Daniel Amokachi czy Emmanuel Amunike) nie zagrał na nich ani minuty.
W 1997 roku został powołany do reprezentacji po ponad 2 latach przerwy. 7 kwietnia wystąpił w wygranym 2:1 meczu z Burkina Faso rozegranym w ramach kwalifikacji do MŚ we Francji. Był to zarazem jego ostatni mecz w kadrze nigeryjskiej.
1 Rufai • 2 Eguavoen • 3 Iroha • 4 Keshi • 5 Okechukwu • 6 Nwanu • 7 George • 8 Oliha • 9 Yekini • 10 Okocha • 11 Amunike • 12 Siasia • 13 Ezeugo • 14 Amokachi • 15 Oliseh • 16 Agu • 17 Ikpeba • 18 Ekoku • 19 Emenalo • 20 Okafor • 21 Adepoju • 22 Agbonavbare • trener: Westerhof
[edytuj] Ciekawostki
- Brat Efana, Abi Ekoku był mistrzem Wielkiej Brytanii w rzucie dyskiem oraz grał w lidze rugby w zespole London Crusaders.