Eleonora I z Nawarry

Z Wikipedii

Eleonora I z Nawarry, Eleonora Aragońska, Eleonora de Foix (hiszp. Leonor de Foix) - (2 lutego 1425-1479, w Tudeli), regentka w latach 1455-1479 i królowa Nawarry w 1479 r. Trzecia i najmłodsza córka króla Aragonii - Jana II Aragońskiego i królowej Nawarry - Blanki I.

9 sierpnia 1427 r., w Pampelunie została uznana za oficjalną następczynię Karola z Viany (swojego najstarszego brata, następcę tronu Aragonii) i Blanki I (swojej matki, królowej Nawarry).

[edytuj] Potomstwo Eleonory I

Poślubiła ona Gastona IV, hrabiego de Foix. Para miała 11 dzieci:

• Gastona (1444-1470), księcia Viany, poślubił Magdalenę de Valois - księżniczkę francuską. Ich dzieci: Franciszek Febus i Katarzyna oboje rządzili kolejno Nawarrą po śmierci Eleonory,
• Jana (1450-1500), wicehrabiego Narbonne, ojca królowej Germaine de Foix,
• Piotra (1449-1490), kardynała i biskupa Arles,
• Jakuba (1455-1500), hrabiego Cortes,
• Marię (1452-1497), poślubiła Wilhelma William VIII, markiza Montferrat,
• Joannę (1454-1476), poślubiła Jana V, hrabiego Armagnac,
• Małgorzatę (1458-1486), poślubiła Franciszka II, księcia Bretanii,
• Katarzynę (ur. 1455), poślubiła Gaston II de Foix, hrabiego Candale i Benauges,
• Izabelę (ur. 1462), poślubiła Gwidona z Pons,
• Eleonorę,
• Annę.