Endosymbioza
Z Wikipedii
kolory oznaczają: czarny - błona komórkowa, różowy - eukariotyczny DNA, zielony - cyjanobakterie lub ctDNA, czerwony protobakterie lub mtDNA
Endosymbioza to specyficzny rodzaj symbiozy, w którym komórki jednego organizmu żyją wewnątrz komórek lub tkanek drugiego.
Endosymbioza występuje np. u owadów. W ich przewodzie pokarmowym lub w mycetocytach i mycetomach mogą żyć różne drobnoustroje: bakterie, grzyby niższe, pierwotniaki, które umożliwiają gospodarzom korzystanie z błonnika, produkują witaminy itp. Drobnoustroje te, tj. endosymbionty, przenoszone są z pokolenia na pokolenie przez samice lub wnikają do komórek jajowych; u karaczanów i termitów, endosymbionty bywają w ciele tłuszczowym. Endosymbioza znana jest u błonkówek, muchówek, chrząszczy, wszy, gryzków, pluskwiaków równoskrzydłych i różnoskrzydłych.” [1]
Endosymbioza jest powszechna u glonów i bakterii. Przykładem endosymbiontów są bakterie brodawkowe i inne bakterie (często sinice) asymilujące azot atmosferyczny, zoochlorelle, zooksantelle, cyjanelle (endosymbiotyczne sinice).
[edytuj] Teoria endosymbiotyczna
Teorie endosymbiotyczną zaproponował Konstanty Mereszkowski w 1905 r . Współczesną organelarną endosymbiotyczną teorię z ze sporymi oporami wdrożyła w 1966 Lynn Margulis [2] proponując że mitochondria, plastydy w tym chloroplasty oraz kinetosomy 9+2 wici pochodzą od bakteryjnych endosymbiontów i zostały przyswojone przed wyewoulowaniem mechanizmu eukariotycznej mitozy.
Najprawdopodobniej mitochondria pochodzą od proteobakterii, a chloroplasty od cyjanobakterii.
Pierwsze Eukarionty (pierwotniaki, rośliny, grzyby i zwierzęta) wykształtowały się w drodze seryjnej endosymbiozy prostszych form.
Można zatem przyjąć pogląd, że chloroplasty to dawne bakterie fotosyntezujące, a mitochondria to dawne bakterie tlenowe (lub bakterie fotosyntezujące, które utraciły zdolność do fotosyntezy). Te endosymbionty były wchłaniane przez komórkę gospodarza, lecz nie były trawione. Przeżyły one i rozmnażały się wraz z komórką gospodarza, dlatego też następne pokolenia gospodarzy także zawierały endosymbionty. Między tymi dwoma organizmami powstała zależność mutualistyczna, a ostatecznie endosymbiont utracił zdolność samodzielnego życia poza organizmem gospodarza.
Postuluje się, że w niektórych grupach glonów (eugleniny, bruzdnice, złotowiciowce, brunatnice, okrzemki i in.) chloroplasty są zredukowanymi innymi endosymbiotycznymi glonami, co jest określane jako wtórna endosymbioza.
