Erich Löwenhardt
Z Wikipedii
Erich Löwenhardt (ur. 7 kwietnia 1897 we Wrocławiu, zm. 10 sierpnia 1918 w Chaulnes w Pikardii) – niemiecki pilot myśliwski, jeden z największych asów myśliwskich okresu I wojny światowej. Autor 54 zwycięstw powietrznych.
Erich Löewenhardt przyszedł na świat 7 kwietnia 1897 we Wrocławiu na Dolnym Śląsku jako syn lekarza. Karierę wojskową rozpoczął w Szkole Kadetów w Lichterfelde, a następnie w 141 Pułku Piechoty, z którym po wybuchu I wojny światowej został przeniesiony na front wschodni. W październiku 1914 został awansowany do stopnia podporucznika. Końcem roku został ciężko ranny i do stycznia 1915 przechodził rekonwalescencję w szpitalu. Po powrocie na front na wiosnę 1915 roku brał udział w kilku udanych ofensywach niemieckich przeciwko wojskom rosyjskim w Karpatach, gdzie wsławił się ratując przed śmiercią pięciu rannym towarzyszy. Następnie na krótko został przydzielony do górskiego Korpusu Alpejskiego na froncie włoskim.
W październiku 1915 Löewenhardta na własne życzenie przeniesiono do wojsk lotniczych. Po przeszkoleniu rozpoczął służbę jako obserwator lotniczy i przez cały 1916 rok zdobywał niezbędne doświadczenie walki powietrznej. Ukończył szkołę pilotów, a po zdaniu egzaminów w marcu 1917 trafił do słynnej jednostki Jasta 10.
W sierpniu 1917 roku zestrzeliwując nieprzyjacielski dwumiejscowy samolot RE8 osiągnął swój 5 sukces powietrzny, zostając tym samym jednym z najmłodszych asów myśliwskich. 9 września 1917 w czasie samotnego lotu udało mu się zniszczyć balon obserwacyjny wroga. Odtąd polowanie na balony stało się ulubionym zajęciem Ericha Löwenhardta, do tego stopnia że zyskał on przydomek "pogromcy balonów".
3 maja 1918 Erich Löwenhardt po śmierci Hansa Weissa – dowódcy Jasta 10, został jego następcą. Niedługo potem miał możliwość przetestować nowy model trójpłatowca Fokkera w wersji D VII i pomimo awersji do tego typu samolotów, gdyż wolał latać dwupłatowymi Albatrosami, maszyna ta przypadła mu do gustu. Końcem maja 1918 osiągnął swoje 25 zwycięstwo powietrzne. W uznaniu zasług w walce z nieprzyjacielem odznaczono go najwyższym pruskim orderem Pour le Merite, który dotarł do niego pocztą 1 czerwca.
Od połowy czerwca 1918 roku do początku lipca zestrzelił kolejnych dziesięć maszyn nieprzyjaciela, za co otrzymuje awans na porucznika. Czerwiec i lipiec 1918 obfitujące w walki to najlepszy okres w jego karierze myśliwskiej. 25 lipca Erich Löwenhardt odniósł 44 zwycięstwo w powietrzu, a końcem miesiąca miał ich już 47.
8 sierpnia 1918 Löwenhardt odniósł spektakularne potrójne zwycięstwo, zestrzeliwując trzy nieprzyjacielskie samoloty, a dzień później strącił z nieba kolejne dwie wrogie maszyny. Tym samym osiągnął imponującą liczbę 54 zwycięstw powietrznych. Zginął tragicznie podczas lotu bojowego 10 sierpnia 1918. Eskadra niemiecka zaatakowała samotnego Sopwith Camela i w ferworze walki jeden z mniej doświadczonych pilotów eskadry, Alfred Wenzl zderzył się swoim Fokkerem D.VII z samolotem Löewenhardta.
Swoje zwycięstwa powietrzne odnosił na samolotach Albatros D.III, Albatros D.V, Fokker D.VII. Znana jest jego przyjaźń z Lotharem von Richthofenem, z którym często latał na zadania bojowe.
