Fokker D.VII

Z Wikipedii

Fokker D.VII
Fokker D.VII w muzeum lotnictwa w Oberschleissheim
Dane podstawowe
Państwo	Niemcy
Producent	Fokker Aeroplanbau
Typ	Samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej - przeważnie drewnianej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	1 (pilot)
Historia
Data oblotu	styczeń 1918
Lata produkcji	1918 – 1918
Wycofanie ze służby	1926
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy 6-cylindrowy BMW DIIIa
Moc	185 KM (136 kW)
Wymiary
Rozpiętość	8,90 (górny płat) 7,01 (dolny płat)
Długość	6,95 m
Wysokość	2,75 m
Masa
Własna	735 kg
Startowa	880 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	200 km/h
Prędkość wznoszenia	5,5 m/s
Pułap	7000 m
Zasięg	400 km
Długotrwałość lotu	1,7 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe LMG 08/15 – stały, w górnej części kadłuba
Użytkownicy
Niemcy, Austro-Węgry, Polska

Fokker D.VII – niemiecki samolot myśliwski, zaprojektowany przez Antonego Fokkera i Reinholda Platza w 1917 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Fokker Aeroplanbau w Schwerinie.

[edytuj] Historia

W trakcie I wojny światowej w drugiej połowie 1917 roku Anton Fokker wraz z Reinholdem Platzem zaprojektowali w wytwórni Fokker Aeroplanbau nowy samolot myśliwski w oparciu o najlepsze rozwiązania konstrukcyjne i osiągnięcia techniki lotniczej zastosowane w samolotach zarówno niemieckich jak i alianckich zwłaszcza francuskich. Samolot ten otrzymał oznaczenie fabryczne VII.

Zbudowano go w układzie półtorapłata o grubym profilu płatów, które miały kształt prostokątny. Płaty były dwudźwigarowe drewniane – od krawędzi natarcia do pierwszego dźwigara kryte sklejką, w dalszej części płótnem. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie i wyposażono je w kompensację aerodynamiczną. Płat górny i dolny usztywniono rozpórkami o kształcie odwróconej litery „N”, a płat górny dodatkowo podparto dwiema parami zastrzałów. Kadłub miał kratownicowy, spawany z rurek stalowych, pokryty z przodu – tam gdzie znajdował się silnik rzędowy – blachami aluminiowymi, w środkowej części, mieszczącej odkrytą kabinę kryty sklejką, w tylnej płótnem. Usterzenie poziome i pionowe były skośne, a stery wysokości i kierunku miały kształt zbliżony do eliptycznego.

Prototyp VII ukończono i oblatano w styczniu 1918 roku. Samolot był łatwy w pilotażu, nie wykazywał skłonności do wpadania w korkociąg, a z mocniejszym z silnikiem BMW miał dobrą zwrotność, bardzo wysoki pułap lotu i bardzo dobre osiągi. Po wprowadzeniu niezbędnych zmian, polegających m.in. na wydłużeniu nieco kadłuba, samolot skierowano do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Fokker D.VII.

Był on wytwarzany w zakładach Fokker Aeroplanbau, jak i w wytwórni lotniczej Albatros oraz na licencji w austro-węgierskich zakładach MAG. Łącznie zbudowano ponad 4300 samolotów tego typu. Przez niektórych samolot jest uznawany za najlepszy seryjny myśliwiec I wojny światowej.

[edytuj] Użycie w lotnictwie

W lotnictwie niemieckim był on wprowadzany od momentu rozpoczęciu produkcji seryjnej. Po raz pierwszy w akcji bojowej został zastosowany na froncie zachodnim w lipcu 1918 roku.

Samoloty Fokker D.VII były używane również w lotnictwie austro-węgierskim.

[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim

Już w 1918 roku polskie oddziały wojskowe na lotnisku Ławica w Poznaniu zdobyły 3 samoloty myśliwskie Fokker D.VII od Niemców. Dalsze 7 samolotów tego typu zmontowano w Poznaniu w latach 1919–1920 ze zdobytych zespołów i części.

Z Austrii i Niemiec w 1920 roku zakupiono 20 samolotów Fokker D.VII. W tym samym roku we Francji zakupiono kolejne 20 samolotów, które były zdobyczą wojenną. Sprowadzono je do Polski w 1921 roku. Ogółem w lotnictwie polskim znalazło się 50 samolotów myśliwskich Fokker D.VII.

W latach 1919–1921 samoloty Fokker D.VII były na wyposażeniu: 13. i 15. eskadry myśliwskich, 6. eskadry wywiadowczej, Wyższej Szkoły Pilotów na Ławicy i Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku.

Samoloty te brały udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Po zakończeniu walk 8 samolotów Fokker D.VII było na wyposażeniu 111 eskadry myśliwskiej 3 pułku lotniczego i 2 egzemplarze w 115 eskadrze myśliwskiej 4 pułku lotniczego. Samoloty te zostały wycofane z służby pod koniec 1926 roku. Niezależnie od nich do 1932 roku samolotów D.VII używano w szkołach lotniczych, Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie oraz eskadrach treningowych 1, 3 i 4 pułku lotniczego.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samolot Fokker D.VII był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, półtorapłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło dwułopatowe, drewniane.

Uzbrojenie:

• 2 karabiny maszynowe Spandau kal. 7,9 mm – stały, w górnej części kadłuba

[edytuj] Linki zewnętrzne

Zdjęcia

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Fokker D.VII

p • d • e

Niemieckie samoloty wojskowe z okresu I wojny światowej

Samoloty myśliwskie	Albatros D.I • Albatros D.II • Albatros D.III • Albatros D.IV • Albatros D.V • Aviatik D.III • Fokker D.I • Fokker D.VII • Fokker D.VIII • Fokker Dr.I • Fokker E.I • Fokker E.II • Fokker E.III • Fokker E.IV • Halberstadt CL.II • Halberstadt CL.IV • Halberstadt D.II • Hannover Roland CL.II • LFG. Roland D.I • Pfalz D.III • Pfalz D.VIII • Pfalz D.XII • Siemens-Schuckert D.IV
Samoloty bombowe	AEG G.IV • Albatros C.III • Albatros C.X • Gotha G.IV • LVG C.V • LVG C.VI • Rumpler C.I • Friedrichshafen G.III • S.S.W. R.III • Staaken R.VI • Staaken R.XIV
Wodnosamoloty i łodzie latające	Friedrichshafen FF.33 • Lübeck-Travemünde F4
Samoloty rozpoznawcze	Albatros C.X • Aviatik B.II • Aviatik C.I • Halberstadt CL.II • Hannover Roland CL.II • Junkers J 1 • Fokker M.5 • LFG. Roland C.II • LVG C.II • LVG C.V • LVG C.VI • Rumpler C.I • Rumpler C.IV
Samoloty szturmowe	Junkers J-4 • Albatros J.I
Samoloty wielozadaniowe	Albatros C.I • Hannover CL.III • Junkers CL.I • Rumpler Taube