Ernest Till
Z Wikipedii
Ernest Till (ur. 4 stycznia 1846 w Brzeżanach, zm. 21 marca 1926 we Lwowie), prawnik polski, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Był synem Józefa i Marii z Winklerów. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, w latach 1865-1870 studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Lwowskim; w 1871 uzyskał stopień doktora praw. Następnie rozpoczął pracę w Prokuratorii Skarbu we Lwowie, po czym praktykę kandydacką do adwokatury. Od 1878 r. prowadził znaną kancelarię adwokacką we Lwowie. Od 1873 prowadził wykłady z prawa rolnego w Akademii Rolniczej w Dublanach oraz z prawa leśnego w Szkole Gospodarstwa Leśnego we Lwowie. W 1877 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy O znaczeniu posiadania przy nabyciu nieruchomości i został docentem w Katedrze Prawa Cywilnego Austriackiego Uniwersytetu Lwowskiego. W 1888 mianowany został profesorem tytularnym, a po rezygnacji z adwokatury, w 1905 r., profesorem zwyczajnym. W latach 1905-1917 kierował katedrą prawa prywatnego austriackiego, a w roku akademickim 1906/1907 był dziekanem Wydziału Prawa. W 1921 r. mianowany został profesorem honorowym, wykłady kontynuował do końca życia. W 1919 został wiceprezesem Komisji Kodyfikacyjnej RP i kierował lwowskim kołem Komisji Kodyfikacyjnej, które opracowało m.in. projekt kodeksu zobowiązań.
W 1897 powołano go na członka-korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności, w 1921 na członka rzeczywistego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Należał także do Towarzystwa Naukowego we Lwowie (od 1920) oraz Towarzystwa Prawniczego we Lwowie (prezes od 1911). W 1926 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego. Był odznaczony m.in. Orderem Żelaznej Korony III klasy (1898) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta.
W pracy naukowej zajmował się prawem cywilnym - prawem rzeczowym, spadkowym, prawem zobowiązań. Pracował nad projektem kodeksu cywilnego, a gdy prace nad nim zaczęły się opóźniać, przygotował projekt części ogólnej i szczegółowej prawa zobowiqazaniowego, który był podstawą do prac nad kodeksem zobowiązań z 1933 r. Był twórcą lwowskiej szkoły prawa prywatnego, z której wywodzili się: m.in. Roman Longchamps de Bérier, Kazimierz Przybyłowski, Alfred Ohanowicz i znawca prawa handlowego Aleksander Doliński.
[edytuj] Niektóre publikacje
- O podmiocie praw i prawach bez podmiotu (1872)
- O prawie zwyczajowym (1877)
- O przeniesieniu własności tabularnej (1878)
- O zasiedzeniu tabularnym (1879)
- Ogół praw majątkowych (1884)
- Prawo prywatne austryackie (1884-1904, sześć tomów)
- Z nauki prawa obligacyjnego (1895, pięć tomów)
- Zur Lehre von der Rechtsausübung (1915)
[edytuj] Bibliografia
- R. Longchamps de Berier, Ernest Till jako cywilista, Lwów 1926.
- K. Sójka-Zielińska, Ernest Till (1846-1926), „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 1997, R. VI, z. 3.
- A. Redzik, Profesor Ernest Till (1846-1926) - w stusześćdziesięciolecie urodzin i osiemdziesięciolecie śmierci, „Palestra” 2006, nr 3-4, s. 125-132.
- A. Redzik, Roman Longchamps de Berier (1883 – 1941), „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 2006, z. 1,
s. 5-108.
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 3: P-Z (pod redakcją Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1985.
