Esagila

Z Wikipedii

Esagila, Esangila (sum. Dom o wyniosłej głowie) - wielka świątynia boga Marduka w Babilonie, wzniesiona przy Drodze Procesyjnej, naprzeciwko zigguratu Etemenanki, zwana pałacem nieba i ziemi, siedzibą władzy królewskiej. Zgodnie z przekazem Herodota, odnoszącym się najprawdopodniej do Esagili, w sanktuarium tym oddawano cześć wykonanemu z litego złota posągowi boga (przez greckiego historyka nazywanego Zeusem), wyobrażającego Marduka w pozycji tronującej. Posąg ten został wywieziony przez króla perskiego Kserksesa po zdobyciu przez jego wojska Babilonu, świetność świątyni przywrócił dopiero Aleksander Wielki. Znajdować się miał tu również szczerozłoty ołtarz. Łączna waga kruszcu z którego wykonano wizerunek boga oraz stół szacowano na 800 talentów (ok. 5,5 tony). W świątyni tej składano bogu bogate ofiary oraz palono kadzidło w ilości 1000 talentów rocznie.

W okresie po podboju państwa perskiego przez Aleksandra świątynia ta stała się jednym z ostatnich ośrodków ginącej cywilizacji starożytnej Mezopotamii.

Budowla o powierzchni 6700 metrów kwadratowych składała się z wejściowego podwórca i centralnego dziedzińca, dookoła którego umieszczono liczne pomieszczenia i kaplice, w tym cellę Marduka (zwaną Ekua) oraz kaplice jego małżonki - Sarpanitu oraz bogów Ea i Nabu. Umiejscowione było tu również niewielkie jeziorko, nazywane Abzu, na cześć siedziby boga Ea. W kompleksie Esagili nie znajdował się ziggurat.