Ewa Grodecka
Z Wikipedii
Ewa Grodecka (ur. 15 lutego 1904 w Warszawie, zm. 1 września 1973) – doktor historii, wybitna instruktorka harcerska, harcmistrzyni ZHP.
W 1921 założyła XV WDH-ek w Utracie (Piastów), była komendantką V Hufca Mazowieckiego, a w latach 1927-1929 pełniła obowiązki komendantki Chorągwi Mazowieckiej Harcerek. Studiowała w Warszawie i Lwowie, gdzie w 1931 uzyskała doktorat z historii wychowania. Od 1930 członkini Głównej Kwatery Harcerek ZHP, w latach 1930-1932 i 1938-1939 – redaktor "Skrzydeł" – pisma instruktorek harcerskich. W latach 1932-1935 pracowała w szkole instruktorek na Buczu, była zastępczynią Naczelniczki Harcerek, kierowniczką Wydziału Organizacyjnego. Kierowała czytelnią i poradnią Głównej Kwatery ZHP. Wywarła duży wpływ na rozwój drużyn wędrowniczek, kształcenie drużynowych, podharcmistrzyń i harcmistrzyń.
Zaangażowała się także zawodowo na kursach dla dorosłych, biorać udział w akcji zwalczania analfabetyzmu. Pracowała również w czasopiśmie "Iskry". Prowadziła letnie kolonie dla dzieci ze szkół powszechnych.
W czasie okupacji – oficer AK, członkini Komendy Pogotowia Harcerek, brała udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie organizowała opiekę nad osieroconymi dziećmi, pracowała w Polskim Związku Niewidomych. Pozostawiła dużą spuściznę pisarską:
- "Ćwiczenia i gry". Praca zbiorowa w opracowaniu Ewy Grodeckiej i Jadwigi Zwolakowskiej. Warszawa 1930
- "Tropem zastępu "Żurawi"". Katowice 1933.
- "Rzeka". Katowice 1935.
- "Nasze siostry, nasze patronki". Cz. I-III. Warszawa 1937
- "O metodzie harcerskiej i jej stosowaniu". Warszawa 1937
- "Pierwsze ćwierćwiecze Harcerstwa Żeńskiego.Materiały do historii".Cz. I 1911-1914.Warszawa 1937; Cz. II Służba wojenna 1. Warszawa 1938; Cz. III Służba wojenna 2. Warszawa 1938; Cz. IV Służba wojenna 3. Warszawa 1938;
- "Bucze Harcerskie". Warszawa 1938.
Zmarła 1 września 1973, pochowana została w Warszawie na Cmentarzu Stare Powązki, (kwatera 84, rz. 4, m. 19-20).
