Fabian Quadrantinus
Z Wikipedii
Fabian Quadrantinus SJ (Dreiloth, Kwadrantyn, błędnie Viertel) (ur. 1549[1] w Starogardzie Gdańskim[2], zm. 6 marca 1605 w Braniewie (niem. Brunsberg)) - jezuita, pisarz polemiczny.
Urodził się w rodzinie wyznania ewangelickiego. Słuchając wyższych nauk w Braniewie, został katolikiem[3] i wstąpił do zakonu jezuitów[4]. Następnie wysłany do Rzymu, był domownikiem Hozjusza, a po powrocie do kraju kaznodzieją w Poznaniu, Krakowie i Braniewie, uczył teologii w Poznaniu, potem był spowiednikiem Anny, żony Zygmunta III, a po jej śmierci wrócił do Braniewa i tam zmarł.
Ogłosił drukiem: Palinodiae sive revocationes VII, cum en lutherano factus esset catholicus (Kolonia, 1571; 2 wydanie tamże, 1598); Speculum pietatis continens vitam Annae Austriacae Poloniae et Sueciae Reginae (Braniewo, 1601; 2 wydanie tamże, 1606).
Przypisy
- ↑ w Biographisch-Bibliographisches Kirchlexikon w 1550, a u Orgelbranda – w 1540
- ↑ u Orgelbranda – w Kościerzynie w Prusach Polskich
- ↑ wg historii parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Starogardzie Gdańskim – w r. 1567
- ↑ u Orgelbranda nastąpiło to w r. 1558, wg Kirchlexikon – w 1587, wg Encyklopedii wiedzy o jezuitach - wstępował dwa razy: 3 V 1579 w Braniewie, dym. 1580 w Braniewie, wstąpienie powtórnie 5 II 1588 w Krakowie
[edytuj] Bobliografia
- P. Sczaniecki, Nawrócenie Kwadrantyna. Nasza Przeszłość 20 (1964) ss. 225-236.
