Feliks Pancer

Z Wikipedii

Emil Karol Repphan
Urodzony	28 maja 1798 Bodzechów
Zmarł	16 marca 1851 Warszawa

Feliks Pancer (ur. 27 lub 28 maja 1798 w Bodzechowie, zm. 16 marca 1851 w Warszawie), polski oficer, inżynier budownictwa lądowego i wodnego.

[edytuj] Biografia

Uczył się w Wąchocku i Krakowie, w 1815 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1818 wstąpił do Korpusu Inżynierów Wojsk Polskich w Królestwie Polskim. W 1825 kierował budową zwodzonego drewnianego mostu przez Narew między twierdzą Modlin a Kępą Szwedzką.

W 1826 został profesorem Szkoły Aplikacyjnej gdzie do 1830 wykładał architekturę, budownictwo lądowe i wodne oraz mechanikę praktyczną. Podczas budowy Kanału Augustowskiego zorganizował produkcję wapna hydraulicznego wiążącego pod wodą, które zastosowano podczas wykonywania śluz. W 1830 rozpoczął pracę w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchowych i Oświecania Publicznego. Od 1838 Generalny Inspektor Dróg i Mostów.

W 1838 opracował projekt drewnianego mostu przez Wieprz pod Kośminem, który został zbudowany w 1841; było to wówczas najwybitniejsze osiągnięcie w budownictwie mostów w Polsce. W latach 1835–1838 zorganizował przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych kurs techniczny dla kandydatów na inżynierów; kurs ten na rozkaz władz zaborczych został zamknięty. W latach 1844–1846 zbudował w Warszawie Nowy Zjazd z placu Zamkowego do Wisły zwany wiaduktem Pancera.

Autor prac m.in.:

• Wiadomość o nowym rodzaju mostów żelaznych z zastosowaniem do rzeki Wisły pod Warszawą, 1830
• O budowie i konserwacji dróg bitych i zwyczajnych, 1895

Napisał 15 cennych artykułów publikowanych w ówczesnej prasie, m.in.:

• Pamiętniku Warszawskim Umiejętności Czystych i Stosowanych
• Pamiętniku Fizycznych, Matematycznych i Statystycznych Umiejętności z Zastosowaniem do Przemysłu.

Feliks Pancer jest pochowany na Powązkach w Warszawie. Jego nazwiskiem nazwano ulicę na warszawskim Tarchominie.