Fosfor biały

Z Wikipedii

Fosfor biały - najaktywniejsza odmiana alotropowa fosforu. Biała, lepka, woskowata substancja krystaliczna o regularnym ułożeniu cząsteczek. Topi się w temp. 44°C, wrze w 280°C, ma gęstość 1,8 g/cm³.

Otrzymuje się go przez kondensację jego oparów po ogrzaniu bez dostępu powietrza fosforanu wapnia z koksem i piaskiem. Jego cząsteczka składa się z czterech atomów, a w wysokich temperaturach przechodzi do dwuatomowej.

Fosfor biały przechowuje się pod wodą lub w nafcie ze względu na swoją dużą aktywność na wolnym powietrzu szybko się utlenia, przy czym nie rzadko dochodzi do gwałtownego samozapłonu tej substancji. Fosfor biały jest też bardzo trudny do ugaszenia (nie wolno gasić go wodą). Palący się biały fosfor szybko rozgrzewa się do 1300°C i wydziela dużą ilość żrącego dymu.

Fosfor biały jest silnie trujący. Śmiertelna dawka dla dorosłego człowieka wynosi ok. 0,1 g. Od świecenia małych ilości białego fosforu (w większych ilościach zapala się) pochodzi termin fosforescencja.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z chemią. Jeśli możesz, rozbuduj go.