Francesco Soderini

Z Wikipedii

Francesco Soderini (ur. 10 czerwca 1453 - zm. 17 maja 1524) - włoski kardynał.

Pochodził z Florencji. Był profesorem prawa na uniwersytecie w Pizie od 1476, dwa lata później papież Sykstus IV mianował go biskupem Volterra (1478-1509). Kilkakrotnie służył jako ambasador Florencji wobec Stolicy Apostolskiej, król. Francji i ks. Mediolanu. Przeciwnik rodu Medyceuszy. Mianowany kardynałem w 1503 przez Aleksandra VI dzięki rekomendacji króla Francji Ludwika XII. Biskup Cortona (1504-05) i Vicenzy (1514-24), administrator diecezji Saintes (1507-14), Narni (1507-14) i Anagni (1517-23). Protektor zakonów cysterskiego i kamedulskiego. Kardynał biskup Sabiny (1511-13), Tivoli (1513-16), Palestriny (1516-23), Porto e Santa Rufina (1523) i Ostia e Velletri (1523-24). W 1517 został oskarżony o współudział w spisku kardynałów Alfonso Petrucci i Bandinello Sauli przeciw Leonowi X, musiał zapłacić 12500 dukatów grzywny. Udał się wówczas na dobrowolne wygnanie do Fondi w królestwie Neapolu, powrócił z niego do Rzymu po śmierci Leona X w grudniu 1521. W 1523 został ponownie aresztowany na rozkaz papieża Adriana VI z powodu podejrzeń o spiskowanie przeciwko kardynałowi-wicekanclerzowi Giulio Medici i zachęcanie króla Francji do inwazji na Sycylię, która była lennem papieskim. Po śmierci Adriana VI został uwolniony przez Św. Kolegium i dopuszczony do udziału w konklawe 1523. W jego wyniku jego wróg kardynał Medici został papieżem Klemensem VII, udzielił mu jednak przebaczenia. Dziekan kolegium kardynalskiego od grudnia 1523. Zmarł w Rzymie.