Franciszek Barcz

Z Wikipedii

Franciszek Barcz (Bartsch) (ur.12 lutego 1892 roku w Różnowie, zm. 1939) – polski działacz narodowy i oświatowy na Powiślu, Warmii i Mazurach, członek organizacji szkół polskich na Warmii.

Franciszek Barcz w latach 1907-1909 kształcił się w gimnazjach w Braniewie oraz Ehenbreitschein nad Renem. W 1912 roku podjął studia w Limburgu, lecz wybuch I wojny światowej przerwał edukacje. Po wojnie podjął pracę w Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w Toruniu jako naczelnik Wydziału Rent. W okresie plebiscytu związanego z przyłączeniem Warmii i Mazur do Polski, został przedstawicielem Wojewódzkiego Komitetu Plebiscytowego. Po negatywnym wyniku plebiscytu został nauczycielem języka polskiego w Toruniu. W listopadzie 1920 roku został członkiem Związku Polaków w Prusach Wschodnich, przez co w wyniku prześladowania przeprowadził się na Powiśle. Tam kierował oddziałem Związku Polaków jako sekretarz okręgu, a następnie piastował funkcje wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej w Sztumie. W latach 1925-1927 został prezesem Związku Towarzystwa Młodzieżowego w Prusach Wschodnich. W roku 1929 ożenił się z Heleną z domu Brosz. W 1931 został wiceprzewodniczącym Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego na Warmii. Na początku 1939 r. został aresztowany, a następnie przymusowo wysiedlony z Prus Wschodnich. W listopadzie 1939 r. został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthofie i tam w grudniu zamordowany.

Franciszek Barcz pisał artykuły do „Gazety Olsztyńskiej”. Po wojnie jego imieniem nazwano szkołę w Butrynach oraz jedną z ulic Olsztyna.

[edytuj] Źródła

• T. Oracki Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla, XIX i XX wieku (do 1945 roku) ISBN 83-211-0411-8, Warszawa 1983.
• J. Chłosta Szkolnictwo polskie na Warmii, 1976,

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.