Franciszek Kobyliński

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Kobyliński Franciszek – (ur. 30 sierpnia 1848, zm. 15 sierpnia 1922) – lekarz stomatolog, wynalazca, pochodził z rodziny mieszczańskiej, ukończył gimnazjum w Warszawie, a następnie studia w Szkole Głównej Warszawskiej (medycyna). Wskutek represji politycznych wyjechał do Wiednia i tam ukończył w 1874 roku Wydział Lekarski w specjalizacji dentystycznej. Praktykował najpierw w Polsce, a później wyjechał do Kazania gdzie w 1878 roku uzyskał prawo wykonywania zawodu na terenie cesarstwa. Był lekarzem powiatowym i naczelnym lekarzem w szpitalu w Spassk Razańsku. Powrócił do kraju po kilku latach i w Warszawie otworzył praktykę prywatną.

Prowadził własne badania i eksperymenty w dziedzinie dentystycznej. Był czynnym działaczem Towarzystwa Lekarzy i Przyrodników Polskich. W 1881 na III zjeździe tej organizacji wygłosił odczyt na temat użycia mieszaniny azotu tlenu w warunkach atmosferycznych normalnych jako środka znieczulającego i zademonstrował prototyp aparatu własnej konstrukcji do wytwarzania i przechowywania tego środka. Udoskonalił kilka środków do wykonywania wypełnień w ubytkach zębowych. W latach 1883-85 był członkiem redakcji i wydawcą „Kroniki Lekarskiej”. Pismo omawiało głównie sprawy postępu w medycynie. W tejże gazecie ogłosił wiele własnych artykułów naukowych. W latach 1891-92 wykładał patologię i terapię zębów w prywatnej Szkole Lekarsko-Dentystycznej w Warszawie dr. J. Levy’ego.