Franciszek Longchamps de Bérier

Z Wikipedii

Franciszek Longchamps de Bérier [znany jako Franciszek Longchamps] (ur. 9 września 1912 we Lwowie, zm. 9 maja 1969 we Wrocławiu) - polski prawnik, specjalista w dziedzinie prawa administracyjnego.

[edytuj] Droga życiowa i naukowa

Był synem Bogusława Karola - znanego adwokata lwowskiego i Felicji Kamińskiej. W roku szkolnym 1922/23 rozpoczął naukę w III Gimnazjum Państwowym im. Króla Stefana Batorego we Lwowie, gdzie w 1930 roku złożył egzamin dojrzałości. W latach 1930-1935 studiował na Wydziale Prawa UJK we Lwowie uzyskując w 1935 r. tytuł magistra. W międzyczasie (VI 1932-VII 1933) odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, zostając dowódcą plutonu (1.I.1935 r. został mianowany podporucznikiem rezerwy). 3 lipca 1935 roku rozpoczął pracę jako aplikant w kancelarii adwokackiej swojego ojca Bogusława. W okresie od grudnia 1936 do września 1939 pracował jako asystent przy Katedrze Nauki Administracji i Polskiego Prawa Administracyjnego na Wydziale Prawa UJK kierowanej przez prof. Zbigniewa Pazdro. W 1938 obronił pracę doktorską („Ograniczenia własności w polskim prawie administracyjnym”), napisaną na seminarium prof. Pazdry. W ocenie pracy prof. Pazdro napisał: „rozprawa p. L. wypełnia pewną lukę w naszym piśmiennictwie prawno-administracyjnym, wnosi do niego coś nowego, jest przyczynkiem wartościowym i toruje drogę do dalszych badań. […] autor umie zająć stanowisko krytyczne i samodzielne wobec poglądów z literatury”. Drugim recenzentem był Kazimierz Przybyłowski, a członkami komisji profesorowie: Kamil Stefko, Ludwik Ehrlich i Mieczysław Honzatko). 1 kwietnia 1939 r. został mianowany na miejsce prof. Mariana Zimmermanna, starszym asystentem przy Katedrze Prawa Procesowego Cywilnego z przydziałem do Zakładu Prawa Administracyjnego na okres od 1.04.1939 do 31.08.1940 r. W okresie październik 1938 – kwiecień 1939 r. przebywał na studiach w Instytucie Prawa Porównawczego Uniwersytetu w Lyonie u prof. Jaques'a Lambert'a, a następnie w Instytucie Prawa Lotniczego w Rzymie u prof. Ambrosiniego.

W niedzielę 27 sierpnia 1939 r. wyjechał ze Lwowa wskutek powołania do służby wojskowej. W czasie kampanii wrześniowej był ppor. 14. pułku Ułanów Jazłowieckich. Ranny w bitwie w okolicach Puszczy Kampinoskiej dostał się do niewoli niemieckiej. Wojnę spędził w oflagu w Hadamar a następnie w Murnau w Niemczech, gdzie nauczał prawa na kursach prawniczych. Za walkę w kampanii wrześniowej odznaczony został Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Do Polski wrócił w 1945, a w 1946 rozpoczął pracę jako adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Wykładał założenia nauki administracji i prawo agrarne (rolne).

Habilitował się w 1948 na podstawie monumentalnej pracy „Założenia nauki administracji”, która została uznana za niezgodną z „duchem ustroju państwa” i wycofana ze sprzedaży. W 1956 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1963 profesorem zwyczajnym prawa administracyjnego. Od 1964 kierował Katedrą Prawa Administracyjnego Uniwersytetu Wrocławskiego. Współpracował z Instytutem Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Naukowo pracował niemal do śmierci, mimo iż w ostatnim okresie życia ciężko chorował.

Był żonaty z Leonillą Siemieńską. Ich córką była dr Małgorzata Longchamps (1950 – 1989) – specjalista z zakresu prawa administracyjnego i prawa ochrony środowiska. Pozostałe dzieci: Bogusław i Katarzyna. Wnukiem prof. Franciszka Longchamps jest ks. dr hab. Franciszek Longchamps de Bérier - profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Warszawskiego.

Zmarł 9 maja 1969 r. we Wrocławiu, tam też został pochowany.

[edytuj] Najważniejsze publikacje

• Osobiste świadczenia wojenne, Lwów 1936.
• Ograniczenia własności w polskim prawie administracyjnym, Lwów 1938,
• Prawo agrarne, Wrocław 1949.
• Zagadnienia prawne rybactwa śródlądowego w Polsce, Wrocław 1957.
• Poglądy nauki francuskiej i belgijskiej na prawa jednostki wobec władzy (1962).
• Współczesne kierunki w nauce prawa administracyjnego na zachodzie Europy (1968).
• Z problemów poznania prawa (1968).
• Założenia nauki administracji, Wrocław 1991.

[edytuj] Literatura

• J. Starościak, Franciszek Longchamps 1912 – 1969, - PiP, z. 7 (281) 1969, s. 119-121
• A. Redzik, Longchamps de Bérier – zarys dziejów rodu [w:] Lwów: miasto – społeczeństwo – kultura, t. V – Ludzie Lwowa, red. K. Karolczak, Kraków 2005, s. 245-270 + 5 fot. + drzewo genealogiczne.