Franciszek Siarczyński
Z Wikipedii
Franciszek Siarczyński (ur. w 1758, zm. w 1829) - polski ksiądz katolicki, członek zakonu pijarów, historyk, geograf, publicysta.
Był wykładowcą gramatyki, historii i geografii w warszawskim Collegium Nobilium (1781-1785), uczestnikiem obiadów czwartkowych u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, autorem m.in. 3-tomowej Geografii, czyli opisania naturalnego, historycznego i politycznego krajów i narodów. W czasie insurekcji kościuszkowskiej redagował Gazetę Wolną Warszawską. [1] Zebrał materiały do Słownika historyczno-statystyczno-geograficznego Galicji, wydanego częściowo w 1857 w Rozmaitościach - dodatku tygodniowym do Gazety Lwowskiej. Był członkiem honorowego Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
Po przewiezieniu z Wiednia do Lwowa zbiorów Ossolińskich w 1827, został pierwszym dyrektorem Księgozbioru Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie (1827-1829). Uzyskał od władz austriackich zezwolenie na wydawanie czasopisma naukowego Ossolineum (pod nazwą Czasopism Naukowy Księgozbioru Publicznego im. Ossolińskich) i w ciągu dwóch lat wydał 7 zeszytów.
Był proboszczem w Jarosławiu, kanonikiem katedralnym warszawskim i przemyskim, deputowanym do Stanów Galicyjskich, przeorem w Kozieńcu (1789) i Łańcucie (1799).
Przypisy
- ↑ Antoni Trębicki Opisanie Sejmu ekstraordynaryjnego podziałowego roku 1793 w Grodnie. O rewolucji roku 1794, opracował i wstępem poprzedził Jerzy Kowecki, Warszawa 1967, s. 549.
