Franciszek Szystowski

Z Wikipedii

Franciszek Szystowski (ur. 8 grudnia 1898 w Windawie, zm. 17 sierpnia 1991 w Londynie) - pułkownik Wojska Polskiego.

12 października 1931 skierowany został na jednomiesięczny Kurs Doskonalący Oficerów Broni Pancernych w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych. Od 1 grudnia 1934 do 1 kwietnia 1938 zajmował stanowisko szefa wydziału studiów Dowództwa Broni Pancernych. Podczas kampanii wrześniowej w stopniu majora był dowódcą 81. Dywizjonu Pancernego Pomorskiej Brygady Kawalerii, z którym odbył szlak bojowy od Chojnic do okolic Buczacza 17 września 1939.

Przedostał się następnie do Wielkiej Brytanii. Od października 1940 do 1941 wchodził w skład Komisji Regulaminowej Broni Pancernej, zajmującej się tłumaczeniem regulaminów brytyjskich, następnie służył w referacie broni pancernej w Oddziale III Sztabu Naczelnego Wodza. W czerwcu 1942 został szefem nowo utworzonego Wydziału Broni Pancernej w Sztabie Naczelnego Wodza, przemianowanego jesienią 1944 na Szefostwo Broni Pancernej. Podczas wojny dosłużył się stopnia podpułkownika, następnie pułkownika.

Po wojnie, w marcu 1946 został komendantem Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego we Fraserburgh, działającego następnie w ramach Polskiego Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia (jako Centrum Szkolenia Technicznego i Zawodowego), zlikwidowanego 1 października 1947. Po demobilizacji pozostał na emigracji w Londynie, aktywnie działał w polskich organizacjach kombatanckich. Był m.in. prezesem Zarządu Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernej.

Od 14 maja 1980 do 1 września 1989 był prezesem Najwyższej Izby Kontroli przy rządzie na uchodźstwie (zastąpił w 1980 generała Jana Berka). Za działalność państwową został odznaczony 11 listopada 1989 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego następcą w emigracyjnej NIK został Stanisław Borczyk (przed nominacją Borczyka przez dwa miesiące pełnił obowiązki prezesa Bolesław Kotowski).

Zmarł 17 sierpnia 1991 w Londynie.

W latach 1927-37 był członkiem komitetu redakcyjnego "Przeglądu Wojskowo-Technicznego".

[edytuj] Bibliografia

• Ryszard Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004