Frank Sinatra
Z Wikipedii
| Frank Sinatra | |
 Frank Sinatra w 1960 |
|
| Imię i nazwisko | Francis Albert Sinatra |
| Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1915 Hoboken w New Jersey, USA |
| Data i miejsce śmierci | 14 maja 1998 Los Angeles w stanie Kalifornia, USA |
| Gatunek | pop, swing |
| Zawód | piosenkarz, aktor |
| Aktywność | 1935 - 1995 |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
| Strona internetowa | |
Francis Albert Sinatra (ur. 12 grudnia 1915 w Hoboken w New Jersey, zm. 14 maja 1998 w Los Angeles) – amerykański piosenkarz i aktor filmowy.
Sinatrę uważa się za jednego z najlepszych wokalistów wszech czasów. Jego wykonania są znane z nienagannego frazowania i synchronizacji. W średnim wieku rozpoczął karierę aktorską w filmie, a jego kreacje aktorskie zwykle pozostawiały niezatarte wrażenie.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Sinatra postanowił zostać piosenkarzem, gdy usłyszał w radiu Binga Crosby'ego. Karierę rozpoczynał śpiewając w małych lokalach w New Jersey, aż zwrócił na niego uwagę lider zespołu i trębacz Harry James.
Po krótkim okresie współpracy z zespołem Jamesa, w 1940 roku Sinatra przyłączył się do zespołu Tommy'ego Dorseya, w którym stał się znanym wokalistą. Zdobył popularność również wśród młodzieży, stając się pierwszym idolem nastolatków. Dzięki niemu muzyka popularna, przedtem słuchana głównie przez dorosłych, zwiększyła grono swoich odbiorców o nowe pokolenie.
Później rozpoczął karierę solową i odnosił pewne sukcesy, szczególnie w okresie strajku muzyków. Ponieważ wokaliści nie należeli do związku zawodowego muzyków, mogli nagrywać płyty (często z innymi wokalistami akompaniującymi im własnym głosem).
W późnych latach 40. i na początku lat 50. kariera muzyczna Sinatry podupadła. Jednak w 1953 roku Sinatra powrócił w wielkim stylu, tym razem jako aktor, występując w Stąd do wieczności (From Here to Eternity). Po sukcesie filmowym, Sinatra odbił się od dna również w muzyce. W późniejszych latach występował jeszcze w wielu filmach. Z najważniejszych należy wymienić The Man with the Golden Arm oraz Przeżyliśmy wojnę (The Manchurian Candidate).
Początkowo, w latach 40., Sinatra nagrywał dla wytwórni Columbia Records. W latach 50. przeniósł się do Capitol Records, gdzie współpracował z najlepszymi producentami i aranżerami tamtych czasów, do których należeli m.in. Nelson Riddle i Billy May. Z tym ostatnim Sinatra nagrał wiele ze swoich najlepszych utworów. Na początku lat 60. muzyk miał już wyrobione nazwisko i mógł pozwolić sobie na stworzenie własnej wytwórni: Reprise Records.
W latach 50. i 60. Sinatra był jedną z atrakcji Las Vegas. Śpiewał pod koniec lat 60 w duecie m.in z polską piosenkarką Violettą Villas utwór "Strangers in the Night" w Casino de Paris. Dean Martin i Sammy Davis, Jr. byli jednymi z wielu artystów estrady, z którymi Sinatra się przyjaźnił. Sinatra, aktor Peter Lawford i komik Joey Bishop byli głównymi filarami Rat Pack (dosł. paczka szczurów) – luźnej grupy artystów estrady, którzy przyjaźnili się i razem się bawili.
W latach 60. Sinatra odegrał ważną rolę w desegregacji rasowej w hotelach i kasynach w Nevadzie. Sinatra i koledzy z Rat Pack nie pokazywali się w hotelach i kasynach, które odmówiły obsłużenia Sammy'ego Davisa – czarnoskórego członka ich paczki. Gdy po wprowadzeniu filmu Ocean's Eleven Rat Pack przyciągnął uwagę amerykańskich mediów, wszystkie hotele i kasyna, które chciały by artyści bawili się w właśnie u nich, musiały zmienić swoje podejście do segregacji.
W późniejszym okresie kariery Sinatrę oskarżano o kontakty z mafią. Mówiło się, że jego kariera była wspierana przez osoby powiązane ze środowiskiem przestępczym. John Edgar Hoover, szef FBI w latach 1924-1972, najwyraźniej wierzył w te oskarżenia, gdyż FBI zebrało ponad 2400 stron akt dotyczących muzyka. Sam Sinatra wielokrotnie zaprzeczał tym oskarżeniom. Nigdy też nie doszło do oficjalnego postawienia zarzutów. Z drugiej strony niektórzy twierdzą, że Johnny Fontane – jeden z bohaterów książki i filmu Ojciec chrzestny – w znacznym stopniu opiera się na postaci Sinatry i jego rzekomych powiązań z mafią.
Sinatra kontynuował swoją karierę muzyczną aż do lat 90., kiedy to ukazał się album Duets, na którym usłyszeć można Sinatrę śpiewającego w duecie z innymi gwiazdami, m.in. Bono z U2. Sinatra dawał koncerty aż do 1995 roku, ale prawie 80-letni muzyk miał problemy z pamięcią i często musiał korzystać telepromptera, na którym wyświetlano teksty jego piosenek.
Po kolejnym ataku serca, Frank Sinatra zmarł o 10:50, 14 maja 1998 roku, w Cedars-Sinai Medical Center. w czasie śmierci towarzyszyła mu żona Barbara i córka Nancy. Ostatnie słowa Sinatry brzmiały: "I'm losing." Miał 82 lata.
W ciągu swojego życia Sinatra był częstym gościem w Palm Springs w Kalifornii. Sinatra, który był znanym dobroczyńcą oraz właścicielem nieruchomości w tamtym regionie, chciał, by pochowano go na pustyni. Chociaż zmarł w 1998 roku w Los Angeles, jego pogrzeb odbył się w katolickim kościele św. Teresy w Palm Springs, około 120 mil od Los Angeles. Pochowano go w Cathedral City, w miejscu gdzie spoczywają jego rodzice. Cmentarz, na którym został złożony leży w pobliżu Rancho Mirage, znanej posiadłości Sinatry. W jego pobliżu pochowani są również jego przyjaciel Killy Rizzo, który zginął w wypadku samochodowym krótko przed Sinatrą, oraz burmistrz Palm Springs i kongresman Sonny Bono.
Według legendy Sinatra został pochowany z piersiówką whisky Jacka Daniel'sa oraz garścią dziesięciocentówek. Sinatra nosił przy sobie monety dziesięciocentowe od czasu gdy jego syn, Frank Jr., został porwany, a porywacze żądali od Sinatry kontaktu tylko z automatów telefonicznych (patrz niżej).
[edytuj] Życie rodzinne
Sinatra ożenił się z miłością swojej młodości Nancy Barbato Sinatra, w Jersey City (New Jersey) 4 lutego 1939. Mieli razem trójkę dzieci: Nancy Sinatra (ur. 8 czerwca 1940 r.), Frank Sinatra, Jr. (ur. 10 stycznia 1943 r.) i Tina Sinatra (ur. 20 czerwca 1948 r.). Chociaż Sinatra nie pozostał wierny swojej żonie, uważany był za troskliwego i opiekuńczego ojca. Gdy w 1950 jego romans z Avą Gardner wyszedł na jaw, małżonkowie skorzystali z prawa separacji, a 29 października 1951 roku rozwiedli się.
Sinatra i Ava Gardner pobrali się 7 listopada 1951, ale oni również wzięli rozwód (w 1957), poprzedzony separacją (27 października 1953).
8 grudnia 1963, młody Frank Sinatra, Jr. został porwany. Sinatra zapłacił porywaczom 240.000 dolarów okupu i jego syn został wypuszczony 10 grudnia bez żadnych obrażeń. Przez cały ten czas Sinatra nosił przy sobie garść dziesięciocentówek, ponieważ porywacze żądali, by Sinatra dzwonił do nich tylko z budek telefonicznych. Mimo że porywacze zostali złapani i skazani, Sinatra jeszcze przez długi czas nosił ze sobą monety.
W 1966 roku Sinatra ożenił się z młodszą od niego o 30 lat aktorką Mią Farrow. Rozwiedli się dwa lata później.
W 1976 Sinatra ożenił się z Barbarą Blakely Marx, która rozwiodła się ze swoim mężem Zeppo Marxem, by móc poślubić Sinatrę. Barbara Blakely Marx pozostała żoną Sinatry aż do jego śmierci w 1998 roku.
[edytuj] Dorobek muzyczny
Sinatra pozostawił po sobie ogromną spuściznę muzyczną, rozpoczynając od pierwszych utworów z zespołem Harry'ego Jamesa w 1939 roku, przez olbrzymie zbiory Columbia Records z lat 40., Capitol Records z lat 50., i Reprise Records od lat 60. aż do jego ostatniego albumu Duets II z 1994 roku. Do jego najbardziej znanych utworów zalicza się "My Way", "New York, New York", "Night and Day", "Love and Marriage", "I've Got You Under My Skin", "Strangers in the Night", "Fly Me to the Moon" oraz "Witchcraft". Najpopularniejszym i najlepiej sprzedającym się ze wszystkich jego albumów pozostaje Sinatra at the Sands z 1966 roku – zarejestrowany na żywo koncert z Las Vegas, z Sinatrą u szczytu formy, wspieranym przez zespół Counta Basiego.
[edytuj] Dyskografia (wybór)
- 1944 Swing and Dance with Frank Sinatra Columbia
- 1946 The Voice of Frank Sinatra Columbia
- 1950 Songs by Sinatra CBS
- 1950 Songs by Sinatra, Vol. 1 CBS
- 1950 Sing and Dance with Frank Sinatra Columbia
- 1953 Requested by You CBS
- 1954 In the Wee Small Hours Capitol
- 1955 Frankie Columbia
- 1955 Songs for Swingin' Lovers! Capitol
- 1955 Swing Easy Capitol
- 1955 Young at Heart Capitol
- 1955 Our Town Capitol
- 1956 Frank Sinatra Conducts Tone Poems of Color Capitol
- 1956 High Society Capitol
- 1957 Come Fly with Me Capitol
- 1957 Close to You and More Capitol
- 1957 Pal Joey Capitol
- 1957 Where Are You Capitol
- 1957 A Swingin' Affair! Capitol
- 1957 A Jolly Christmas from Frank Sinatra Capitol
- 1958 Come Dance with Me! Capitol
- 1958 Only the Lonely Japanese
- 1959 The Broadway Kick CBS
- 1959 No One Cares Capitol
- 1959 With Red Norvo Quintet: Live in Australia... Blue Note
- 1962 At Villa Venice, Chicago, Live 1962, Vol. 1 Jazz Hour
- 1962 At Villa Venice, Chicago, Live 1962, Vol. 2 Jazz Hour
- 1962 Sinatra & Sextet: Live in Paris Reprise
- 1963 The Concert Sinatra Warner
- 1966 Sinatra at the Sands Reprise
[edytuj] Filmografia (wybór)
- 1944 - Higher and Higher
- 1945 - The House I Live In
- 1945 - Podnieść kotwicę! (Anchors Aweigh)
- 1949 - Na przepustce (On the Town)
- 1953 - Stąd do wieczności (From Here to Eternity) - Oscar dla aktora w roli drugoplanowej
- 1954 - Suddenly
- 1955 - Guys and Dolls
- 1955 - Złotoręki (The Man with the Golden Arm) - nominacja do Oscara dla aktora w roli głównej
- 1956 - Wyższe sfery (High Society)
- 1956 - W 80 dni dookoła świata (Around the World in Eighty Days) (jako pianista)
- 1957 - Kumpel Joey (Pal Joey)
- 1958 - Długi tydzień w Parkman (Some Came Running)
- 1960 - Ocean's Eleven
- 1962 - Przeżyliśmy wojnę (The Manchurian Candidate)
- 1965 - Von Ryan's Express
- 1968 - Detektyw (The Detective)
