Frederick Douglass

Z Wikipedii

Frederick Douglass, główny rzecznik i obrońca czarnoskórych niewolników w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku, ur. w roku 1818? w Tuckahoe, MD, zm. w 1895 r.

Urodził się jako niewolnik. Nazywał się wówczas Frederick Augustus Washington Bailey. W wieku lat ośmiu został odsprzedany do Baltimore, gdzie żona jego nowego pana pomogła mu w nauce czytania i pisania. Potem pracował w miejscowej stoczni przy smołowaniu kadłubów drewnianych statków.

W roku 1838 zbiegł do New Bedford w stanie Massachusetts. By uniknąć schwytania zmienił nazwisko na Douglass i odrzucił drugie i trzecie imię. Chciał ponownie podjąć pracę jako smolarz, ale inni, biali robotnicy, nie chcieli z nim pracować. Podejmował się więc najprostszych prac (m.in. jako śmieciarz i kopacz). W roku 1841, podczas zebrania abolicjonistów z Massachusetts Antislavery Society, wygłosił mowę na temat znaczenia wolności osobistej. Zebrani byli tak poruszeni jego przemową, że najęli go jako mówcę na wiecach przeciwników niewolnictwa. Od tego czasu Douglass stał się aktywnym przeciwnikiem segregacji rasowej. Występował przeciwko oddzielnym wagonom kolejowym dla białych i czarnych ostentacyjnie zajmując miejsce w tych pierwszych. Wielokrotnie usuwano go stamtąd siłą.

Występował też przeciwko dyskryminacji religijnej i odrębnym mszom w kościołach. Jego akcja przeciwko segregacji rasowej przyniosła sukces.

W 1845 r. opublikował swe wspomnienia zatytułowane "Narrative of the Life of Frederick Douglass". Obawiając się, że książka może doprowadzić do schwytania go jako zbiegłego niewolnika, wyjechał do Anglii. Tam nadal głosił potrzebę zniesienia niewolnictwa i pozyskał przyjaciół, którzy zebrali pieniądze na wykupienie go z niewoli.

Wrócił do USA w roku 1847 i założył antyniewolnicze pismo "North Star" w Rochester, NY. W latach 50. XIX wieku oskarżał białych pracodawców (nawet niektórych abolicjonistów) o przyjmowanie do pracy białych imigrantów w miejsce Murzynów.

Jego dom był miejscem postoju na trasie tzw. "kolei podziemnej", czyli szlaków, jakimi poruszali się zbiegli niewolnicy. Podczas wojny secesyjnej pomagał w rekrutacji Murzynów do armii Północy. Kilkakrotnie dyskutował problem niewolnictwa z prezydentem Abrahamem Lincolnem. W latach 1861-1866 był wysokim urzędnikiem (ang. Recorder of Deeds) w Waszyngtonie, a w latach 1889-1891 wysłannikiem na Haiti. Oprócz w/w wspomnień wydał książkę "My Bondage and My Freedom" (1855).