Friedrich Kalkbrenner
Z Wikipedii
Friedrich Wilhelm Kalkbrenner, (ur. 7 listopada 1785 − zm. 10 czerwca 1849), niemiecki pianista, kompozytor i pedagog.
Początkowo uczył się muzyki u ojca w 1799-1801 studiował w konserwatorium w Paryżu m.in. u L. Adama (fortepian) oraz u Ch.S. Catela (kompozycja).
W 1803-1804 przebywał w Wiedniu pod opieką Josepha Haydna, poznał tam Muzi Clemientego.
Koncertował m.in. w Monachium, Stuttgarcie i Frankfurcie nad Menem. Dopiero występując w Anglii (1814-1823), zyskał rozgłos jako znakomity pianista, nauczyciel i kompozytor. Wykonanie I Koncertu fortepianowego (1823) przyniosło mu sławę i otworzyło drogę do międzynarodowej kariery.
Koncertował w Niemczech, Austrii, Irlandii, Szkocji, w latach 1824-1835 osiągnął szczyt sławy pianistycznej i pedagogicznej. Autor 24 Preludiów we wszystkich tonacjach (1827).
Kalkbrenner zmarł 1849 roku w francuskim mieście Enghien-les-Bains.
[edytuj] Linki:
- Élégie harmonique à l'occasion de la mort de Charlotte d'Angleterre Opus 36 (1817)
- La Solitudine Opus 46 (ca.1825)
- Polonaise Brillante Opus 55 (ca.1826)
- Caprice Opus 104 (ca.1831)
