Friedrich Wilhelm Foerster
Z Wikipedii
Friedrich Wilhelm Foerster, niemiecki filozof i pedagog, ( ur. 2 czerwca 1869 w Berlinie, zm. 9 stycznia 1966 w Kilchbergu koło Zurychu). Syn Wilhelma Juliusa Foerstera, brat Karla Foerstera, Karierę naukową rozpoczął w 1901 roku zostając docentem w Zurychu. Od 1913 roku pracował jako profesor w Monachium. W roku 1917 przeprowadził się ponownie do Zurychu, gdzie zmarł w 1966 roku. Pracował nad pedagogiką w duchu pozytywnego (katolickiego) chrześcijaństwa; napisał: „Jugendlehre” (1904, przekład polski W. Osterloffa pt. „Wychowanie człowieka”); „Lebenskunde” (1904; przekład polski Kretz-Mirskiego pt.: „Umiejętność życia”. Książka dla chłopców i dziewcząt); „Schule und Charakter” (1907; przekład polski: „Szkoła i charakter”); „Sexualethik und Sexualp/dagogik" (1907; przekład polski: „Seksualna etyka i seksualna pedagogika); „StaatsbŰrgerliche Erziehung” (1910; przekład polski: „Drogowskaz życiowy”. Książka dla młodych ludzi). „StaatsbŰrgerliche Erziehung" (1910; przekład polski Kretz-Mirskiego: „Obywatelskie wychowanie”); „Politische Ethik und politische P/dagagik” (1918 i 1920); „Weltpolitik und Weltgewissen” (1919); „Angewandte politische Ethik” (1923). Pod względem politycznym okazał się pacyfistą („Mein Kapf gegen das militarist. und nationalist. Deutschland”, 1920) i musiał dlatego zrzec się katedry w Monachium. Po rewolucji został posłem bawarskim w Szwajcarii. Po wojnie światowej podjął systematyczną walkę przeciw niemieckiemu militaryzmowi, junkierstwu i dążeniom odwetowym. W wydawanych przezeń czasopismach „Die Menschheit”, od 1930 „Die Zeit”, demaskuje niemieckie potajemne zbrojenia, ostrzega Europę przed przygotowanym przez koła prawicowe rewanżem. W stosunku do Polski był Foerster, wraz z swymi nielicznymi zwolennikami, jedynym niemieckim politykiem, który uznaje bez zastrzeżeń polską granicę zachodnią. Ścigany nienawiścią nacjonalistów niemieckich, przebywał do końca życia w Szwajcarii.
