Gęś krótkodzioba

Z Wikipedii

Gęś krótkodzioba
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	blaszkodziobe
Rodzina	kaczkowate
Podrodzina	gęsi
Plemię	gęśce
Gatunek	gęś krótkodzioba
Nazwa systematyczna
Anser brachyrhynchus
Baillon, 1834)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Gęś krótkodzioba (Anser brachyrhynchus) - duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący Grenlandię, Islandię, Svalbard, oraz prawdopodobnie Ziemię Franciszka Józefa i Półwysep Kolski. Zimuje na Wyspach Brytyjskich i wybrzeżach Morza Północnego, rzadko pojawiając się również w Polsce.

Cechy gatunku 

Przypomina gęś zbożową, podobnie jak ona jest brązowawa, jednak jej grzbiet i pokrywy skrzydłowe są szarawe z poprzecznymi prążkami. Dziób czarny z pomarańczową lub różową plamą, nogi różowe.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 70 cm
rozpiętość skrzydeł 120 cm

Biotop 

Tundra. Zimuje w estuariach rzek, na wybrzeżach oraz na polach uprawnych.

Gniazdo 

Zagłębienie w ziemi, tworzy luźne kolonie.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 3-7 jaj. Jaja są białe do kremowych, o średnich wymiarach 78 x 52mm i masie 132 g.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 25 - 28 dni przez samicę. Pisklęta są zagniazdownikami, a usamodzielniają się po 45 - 56 dniach.

Pożywienie 

Rośliny lądowe, rzadziej wodne.

Zobacz też: ptaki Polski