G-Funk

Z Wikipedii

G-Funk
Pochodzenie	hip-hop
Czas i miejsce powstania	lata 90. XX w., West Coast-Kalifornia
Instrumenty	drum machine – korg – talkbox – wokal

G-Funk, lub "Gangsta Funk", jest rodzajem hip-hopu, który wywodzi się z West Coastowego gangsta rapu. W G-funku, w przeciwieństwie do innym rodzajów hip-hopu, sample nie są najważniejsze w tworzeniu muzyki. G-Funk łączy ze sobą funkowe brzmienia, hip-hopową linie bassu, rap oraz śpiew. Często wykorzystywany jest talkbox.

Od strony lirycznej, w G-Funku raperzy poruszają głównie kwestie hedonistyczne, włączając w to przemoc, seks oraz narkotyki. Głównym zamiarem tej muzyki jest wprawianie w dobry nastrój, więc nie porusza się tutaj ważnych kwestii. Oczywiście nie jest to regułą, jednak G-Funk jest muzyką która ma być przyjemna dla ucha, nadająca się do słuchania w klubie.

[edytuj] Powstanie

Kwestia powstania G-Funku jest skomplikowana, i trudno określić kto tak naprawdę jest "ojcem G-Funku". Większość osób uważa Dr. Dre za twórcę G-Funku, pierwsze zaczątki tego nurtu pojawiły się na singlu N.W.A. "Alwayz Into Something" z albumu wydanego w 1991 r. Efil4zaggin, w którym Dr. Dre wykorzystał sample zespołu Parliament-Funkadelic. Jednak pierwszy prawdziwy G-Funkowy singel Dr. Dre pojawił się w 1992 r. Deep Cover był soundtrackiem z filmu o tej samej nazwie, na tym singlu można było po raz pierwszy usłyszeć Snoop Dogga. Kiedy w 1992 r. Dre wydał swój debiutancki album The Chronic nakładem wydawnictwa Death Row Records cały świat mógł usłyszeć 'głos Kalifornii'. Album stał się niemal natychmiastowym sukcesem, i dzięki niemu G-Funk stał się najbardziej popularnym gatunkiem hip-hopu.

Jednak wielu uważa, że Dr. Dre ukradł koncepcje G-Funku zespołowi Above the Law. We wczesnych latach '90, N.W.A. i Above The Law były w jednej wytwórni, Ruthless Records. Wtedy to Dre miał usłyszeć utwory z ich nowej płyty, która de-facto wyszła po The Chronic. Black Mafia Life – album Above the Law wydany w 1993 r. – bardzo przypomina w brzmieniu i wykonaniu album The Chronic. Kilka utworów wykorzystuje nawet te same sample (np. utwór Pimp Clinic i Let Me Ride). Above The Law caly czas twierdzą, że to oni są prekursorami G-Funku.

[edytuj] Rozwój

Po wydaniu The Chronic, wiele producentów z West Coastu, a nawet kilku z East Coast zaczęło tworzyć G-Funk. Producenci Warren G i DJ Quik stworzyli swoje najbardziej znane materiały właśnie trzymając się nurtu G-Funk. Dr. Dre będąc w Death Row wyprodukował debiutancki album Tha Dogg Pound – Dogg Food. Warren G w 1994 r. wydał album Regulate... G-funk Era, który odniósł ogromny sukces o czym świadczy potrójna platynowa płyta. Producent Easy Mo Bee – ex'Bad Boy próbował nadać G-Funkowe brzmienie debiutanckiemu albumowi Notoriousa B.I.G. Single Nuthin' But a "G" Thang" (The Chronic) oraz Gin and Juice (Doggystyle) stały się najbardziej znanymi przykładami G-Funkowej muzyki. G-Funkową notę można było również usłyszeć w większości popularnych utworach Tupaca Shakura włączając w to Me Against the World – Heavy in the Game, a szczególnie w utworze Cant C Me (wyprodukowanym przez Dr. Dre).

[edytuj] Zmierzch G-Funk ery

Latach 1995 i 1996 przyniosły kilka ważnych wydarzeń dla G-Funku, odejście Dr. Dre z Death Row Records, śmierć Eazy-E, problemy wytwórni Brotha Lynch Hung, wiele procesów sądowych z licznymi G-Funkowymi raperami z West Coastu, morderstwo Tupaca – wszystko to przyczyniło sie do tego, żę Era G-Funku zmierzała do końca. Jednak nie można mówić o śmierci tej muzyki, gdyż nadal wiele muzyków i producentów jest aktywna i tworzy G-Funkowe utwory. W 1999 roku Dr. Dre, wydał swój nowy album – 2001. Chociaż różnił się on znacznie stylem od The Chronic, jednak ma ona swoje korzenie w G-Funku. W 2005 roku dwóch dobrze znanych artystów DJ Quik i Warren G wydali swoje albumy (Trauma i In the Mid-Nite Hour). Oba albumu odniosły duży sukces. Dwa mniej znane zespoły (Foesum i Suga Free) wydały w 2006 roku swoje albumy, które również korzystały z G-Funkowych brzmień. Natomiast w 2007 roku, Dogg Pound wydał swój album Dogg Chit, w całości wyprodukowany przez Daza, który na tym albumie powrócił do klasycznego G-Funku.

[edytuj] Polska

W Polsce trudno mówić o scenie G-Funkowej. Na ten stan rzeczy, składa się kilka czynników. Najważniejszym jest mentalność polaków. Niechęć do śpiewanych refrenów. Stan rynku fonograficznego w Polsce. Jedyny polski zespół, który wydaje albumy G-Funkowe to 2cztery7.