Gabriel Fauré
Z Wikipedii
Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu ) – francuski kompozytor i organista.
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d'Eylau, St. Supplice i od 1877 St. Madeline. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 - dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m. in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, E. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.
Wraz z Cezarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię D-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.
Spis treści |
[edytuj] Ważniejsze utwory
[edytuj] Utwory chóralne
- Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
- Les Djinns, Op. 12 (1875) - na podstawie wiersza Victora Hugo
- La Naissance de Vénus, Op. 29
- Requiem d-moll, Op. 48 (1877, zorkiestrowane w 1899)
- Ave verum corpus, Op. 65 No. 1
- Ave Maria, Op. 67
[edytuj] Utwory orkiestrowe
- Pawana, Op. 50
[edytuj] Utwory kameralne
[edytuj] Utwory fortepianowe
[edytuj] Utwory harfowe
- Une châtelaine en sa tour, Op.110 (1918)
- Impromptu, Op.86 (1904)
