Gawriłło Gołowkin

Z Wikipedii

hrabia Gawriłło Iwanowicz Gołowkin (Гаврила Иванович Головкин) (ur. 1660, zm. 20 stycznia, 1734) był rosyjskim politykiem, który przewodniczył jako kanclerz rosyjskiej dyplomacji od 1708 roku do swej śmierci w 1734 roku. Prawdziwym szefem dyplomacji był jednak do roku 1727 Borys Kurakin.

W 1677, młody Gavrila Golovkin związał sie z dworem carewicza Piotra, będąz związanym już uprzednio z jego matką Natalią oboje chronili młodego carewicza w trudnym okresie regencji Zofii Aleksjejewny. Gołowkin towarzyszył carowi w jego podróżach i pracy w stoczni w holenderskim Zaandam. W 1706 został pierwszym rosyjskim wielkim kanclerzem spraw zagranicznych na polu bitwy pod Połtawą (1709).

Gołowkin piastował ten urząd przez 25 lat (!). Gdy panowała Katarzyna I został członkiem stworzonego przez nia w 1726 nowego oragnu władzy jakim była Najwyższa Tajna Rada. Gdy cesarzowa ogłosiła młodego Piotra II swym sukcesorem, Gołowkinowi nakazała pieczę nad nim. Gdy w roku 1730 Piotr II zmarł, Gołowkin otwarcie poparł pretensje dotronu, jakie miała Anna Iwanowna, ksieżna Kurlandii, przeciw arsytokratycznym fakcjom Dołgorukich i Golicynów, opowiadajac się za autokracją i odrzucajac pojekt konstytucji monarchii ograniczonej. Za rządów Anny Gołowkin został członkiem pierwszegorosyjskiego gabinetu, lecz w jego obrębie miał mniejsze wpływy niż faworyci carycy Andriej Ostermann i Burkhard Christoph Münnich.

W roku 1707, Gołowkin został hrabią Św. Cesarstwa Rzymskiego, a w 1710 hrabia rosyjskim. Był jednym z najbogatszych magnatów epoki. Nieznajomosć języków obcych powodowała liczne konflikty z innymi ministrami i to nie tylko tymi niemieckiego pochodzenia.