Borys Kurakin
Z Wikipedii
Książę Borys Iwanowicz Kurakin (Борис Иванович Куракин) - (7.20(30).1676, Moskwa - 10.17(28).1727, Paryż) był pierwszym stałym rosyjskim ambasadorem za granicą i jednym z najbliższych współpracowników Piotra Wielkiego . Był tez szwagrem cara. Od 1722 roku do 1727 kontrolował całość rosyjskiej dyplomacji, choć formalnie jej szefem był w latach 1706-34 Gawriłło Gołowkin.
Kurakinowie byli jedną z najpotężniejszych rodzin moskiewskich. W roku 1683, Borys Kurakin zaczął brać udział w wojennych zabawach carewicza Piotra. W latach 1695-1696, brał udział w kampanii Azowskiej. W roku 1697, został wysłany do Włoch, by zgłębiać tajniki nawigacji.
Jego długa kariera dyplomaty zaczęła sie w 1707, gdy wysłano go do Rzymu by przekonał papieża (Klemens XI), by nie uznał on wyboru współpracownika Szwedów Stanisława Leszczyńskiego na tron Polski. W roku 1709, Kurakin został dowódcą Regimentu Siemionowskiego, jednego z najlepszych w armii. Walczył jako jego dowódca, gdy toczyła się słynna bitwa pod Połtawą.
Od roku 1708 do 1712, reprezentował Rosję w Londynie (1709-11), Hanowerze , i Hadze. W roku 1713 podpisał pokój w Utrechcie. Od roku 1714 do 1715 znów był posłem w Londynie. W latach 1716-1722, był ambasadorem w Paryżu, skąd według rozkazu cara w 1722 wyruszającego przeciw Persom miał sprawować kontrolę nad całą rosyjską siecią ambasad. W 1723, próbował zorganizować mariaż carewny Elżbiety z Ludwikiem XV. W 1724 znów wysłany na ambasadę w Paryżu, gdzie zmarł pełniąc tę funkcję w 1727 roku.
Jego syn Aleksander Kurakin (1697-1749) był również ambasadorem w Paryżu, a prawnuk Aleksander Borysowicz Kurakin (1752-1818) Paryżu i Wiedniu.
