Giulio Cesare Sacchetti

Z Wikipedii

Giulio Cesare Sacchetti (ur. 1586r. w Rzymie, zm. 28 lipca 1663 tamże)- włoski duchowny katolicki, kardynał. Był prefektem: Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości (od 1640), Świętej Kongregacji Kościelnych Immunitetów, Świętej Kongregacji d/s Obrzędów. W 1656 stał także na czele doraźnie utworzonej kongregacji do zwalczania epidemii dżumy w Państwie Kościelnym, a w 1661 został prefektem Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego. Legat w Ferrarze 1627-31 i Bolonii 1637-40. Uczestnik dwóch konklawe, za każdym razem wymieniany w gronie papabili. Pierwszy spośród kandytatów na papieża, wobec którego zastosowano ekskluzywę i jedyny, wobec którego zastosowaną ją dwukrotnie.

Początkowo był biskupem Gravina (1623-26) i Fano (1626-35) oraz nuncjuszem apostolskim w Hiszpanii (1624-26). Kapelusz kardynalski przyjął z rąk Urbana VIII podczas konsystorza 19 stycznia 1626 r. Wpierw kardynał-prezbiter S. Susanna (1626-52) i S. Maria in Trastevere (1652), później kardynał-biskup Frascati (1652-55) i Sabiny (1655-63). Podczas konklawe 1644 uznawany był za faworyta, jednak kardynał Gil Carillo de Albornoz w imieniu króla Hiszpanii Filipa IV Habsburga zgłosił oficjalne weto wobec ewentualnego wyboru Sacchettiego. Stronnicy faworyta początkowo próbowali zlekceważyć eksluzywę, zmuszeni byli jednak ustąpić po pierwszym głosowaniu, w którym ich kandydat uzyskał raptem 12 głosów. Sytuacja powtórzyła się podczas konklawe 1655. W pierwszym głosowaniu Sacchetti otrzymał 33 głosy i w kilku następnych turach poparcie dla niego utrzymywało się na zbliżonym poziomie, a do wymaganej większości brakowało ok. 10 głosów. Wówczas Hiszpania ponownie zablokowała jego kandydaturę oficjalną ekskluzywą.