Grenzschutz Ost
Z Wikipedii
Grenzschutz Ost (dosłownie "ochrona granic wschód" albo "straż graniczna wschód") - powstała w latach 1918-1919 paramilitarna formacja ochotnicza działająca na wschodnich rubieżach Republiki Weimarskiej razem z Freikorpsem i Selbstschutzem.
Zbrojnie przeciwstawiała się odłączeniu terenów wschodnich od Republiki. Aktywna była na terenie Łotwy, Litwy, gdzie walczyła z oddziałami Armii Czerwonej oraz Wielkopolski, Pomorza i Górnego Ślaska. Oddziały Grenzschutzu podczas powstania wielkopolskiego zdobyły ponurą sławę z powodu akcji skierowanych przeciw ludności cywilnej. Razem z Freikorpsem i Selbstschutzem brały czynny udział po stronie niemieckiej w powstaniach śląskich.
Grenschutz zastąpiony został oddziałami Schwarze Reichswehr ("Czarnej Reichswehry"). Część członków Grenzschutzu działała później w hitlerowskich bojówkach SA - Sturmabteilungen.
- Grenzschutz na Śląsku
W związku z zaostrzeniem się sytuacji na Śląsku, w dniach 28-30 listopada 1918 roku z terenu zachodnich Niemiec skierowano 117 Dywizję Piechoty dowodzoną przez gen. Karla Hoefera, a na siedzibę jej dowództwa wyznaczono Gliwice. 10 grudnia 1918 roku dywizja ta otrzymała nazwę Grenzschutz-Division ("Dywizja Ochrony Pogranicza"). Potocznie ludność śląska nazywała ten oddziały Grenzschutzem.
Z czasem formacji tej podporządkowano wszystkie istniejące na Górnym Śląsku oddziały Freikorpsów. Jej oddziały były głównymi siłami niemieckimi walczącymi przeciwko powstańcom śląskim i były używane do tłumienia wszelkich ruchów niepodległościowych Polaków.
Po podpisaniu traktatu wersalskiego formacja ta została wycofana z Górnego Śląska i 11 lutego 1920 roku rozwiązana, znaczna część jej żołnierzy weszła w skład Reichswehry. Jej oddziały zostały zastąpione nową formacją o nazwie Selbstschutz Oberschesiens ("Samoobrona Górnego Śląska").
