Grupa Operacyjna 1001. Nocy

Z Wikipedii

Grupa Operacyjna 1001. Nocy (niem. Kampfgruppe 1001 Nächte) – niemiecka formacja wojskowa z okresu II wojny światowej. Została sformowana wiosną 1945 roku, walczyła na froncie Odry gdzie została niemal całkowicie zniszczona. Nazwa pochodzi od Baśni z tysiąca i jednej nocy, zbioru arabskich legend, jednak przyczyna dla której ją wybrano jest nieznana.

Spis treści 1 Historia 2 Dowódcy 3 Skład 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Grupa Operacyjna 1001. Nocy została sformowana na bazie oddziałów, które wcześniej pełniły służbę strażniczą przy wyrzutniach rakiet V-2. Niemieckie dowództwo uznawało to zadanie za bardzo istotne, dlatego do jednostek takich kierowani byli najlepsi żołnierze wyselekcjonowani spośród weteranów jednostek pancernych. Pod koniec wojny formacje te zostały przerzucone na wschód w desperackiej próbie powstrzymania naporu Armii Czerwonej.

W początkach marca 1945 roku generał piechoty Theodor Busse, dowódca niemieckiej 9. Armii zdecydował się sformować elitarną formację przeciwpancerną, która miała pełnić funkcję "straży pożarnej" i zamykać nieprzyjacielskie wyłomy w liniach obronnych. Za podstawę planowanej jednostki posłużyły trzy kompanie dawnych strażników V-2, trzy przeciwpancerne kompanie szkoleniowe niszczycieli czołgów należące do 560 Batalionu Niszczycieli Czołgów SS pod dowództwem SS-Sturmbannführera Wösta, kompania dział szturmowych z 27 Dywizji Grenadierów SS oraz kilka mniejszych pododdziałów. Dowódcą został bohater wojenny Gustav-Adolf Blancbois, kawaler Krzyża Rycerskiego, którym został odznaczony za uratowanie 15-20 000 niemieckich żołnierzy, którzy zostali otoczeni pod Bobrujskiem podczas Operacji Bagration.

Grupę operacyjną podzielono na trzy formacje bojowe które, utrzymując arabską stylistykę nazwano Suleika, Harem i Sultan.

Po sformowaniu jednostka liczyła ok. 500 żołnierzy i 44 niszczyciele czołgów.

Jednostka weszła do boju 16 kwietnia, kiedy to razem z 25 Dywizją Grenadierów Pancernych i 111 Szkolną Brygadą Dział Szturmowych wspierała 606 Dywizję Piechoty w obronie Wriezen. Po walce siła Grupy Operacyjnej spadła do 18 pojazdów i 50 żołnierzy

Po raz kolejny jednostka została użyta w walce 27 marca, kiedy to przeprowadziła okupiony ciężkimi stratami nocny kontratak na radziecki przyczółek niedaleko miasta Genschmar.

W następnych dniach hitlerowcom udało się naprawić część uszkodzonych pojazdów, ponadto Grupa Operacyjna została wzmocniona kompanią spadochroniarzy z 600 Batalion Strzelców Spadochronowych SS. Była to tzw. Begleit-Kompanie, czyli oddział ochrony dowództwa.

Jednostka brała udział w bitwie o Seelow, po czym została rozwiązana niedaleko Münchebergu. Dowódca Oberstleutnant Blancbois przedarł się na zachód, po czym poddał się Amerykanom. Zmarł 15 stycznia 1993 roku.

[edytuj] Dowódcy

• Oberstleutnant Gustav-Adolf Blancbois
  • Sturmbannführer Wöst – grupa Suleika

[edytuj] Skład

• Kampfgruppe Stab (sztab)
• Grupa Suleika
  • SS-Jagdpanzer-Abteilung 560 z.b.V. (batalion przeciwpancerny)
    • 3 kompanie niszczycieli czołgów Hetzer, łącznie 44 pojazdy
    • kompania 8 dział szturmowych Sturmgeschütz III,
    • kompania z SS-Fallschirmjäger-Bataillon 600
• Grupa Harem
  • Panzer-Aufklärungs-Abteilung Speer (batalion rozpoznania)
    • kompania motocyklistów
    • kompania SdKfz 231
    • pluton przeciwpancerny dział 75 mm PAK 97/38
• Grupa Sultan
  • Marschregiment 2 (pułk piechoty)
    • 3 kompanie strzelców

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Gustav-Adolf Blancbois