Grzegorz Korczyński

Z Wikipedii

Grzegorz Korczyński, pseudonim Grzegorz, właśc. Stefan Kilanowicz (ur. 17 czerwca 1915, zm. 22 października 1971), polski działacz komunistyczny, generał Ludowego Wojska Polskiego, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa (MBP) i szef Zarządu II Szt.Gen.WP - wywiadu wojskowego PRL .

Brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 po stronie republikańskiej. W 1944 roku był dowódcą obwodu lubelskiego Armii Ludowej. W 1945 dokonywał pacyfikacji wiosek na terenie Lubelszczyzny. W latach 1946-1948 pełnił funkcję wiceministra w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. W 1947 był zastępcą do spraw bezpieczeństwa dowódcy Grupy Operacyjnej "Wisła" podczas Akcji "Wisła". Aresztowany 21 maja 1950 przez grupę operacyjną Biura Specjalnego MBP i po 4 latach śledztwa oskarżony i skazany w dniu 22 maja 1954 na dożywocie m .in. za mordy na ludności żydowskiej, MBP zamierzała także wykorzystać materiał dowodowy aby skłonić Korczyńskiego do zeznań przeciwko Władysławowi Gomułce. Więziony w latach 1950-1956. 24 grudnia 1954 Sąd Najwyższy zmienił wyrok na 15 lat więzienia, na wolność wyszedł po objęciu władzy przez Władysława Gomułkę w 1956.

Wiceminister obrony narodowej w latach 1965-1971. Od końca grudnia 1956 do lipca 1965 roku szef Zarządu II Wywiadowczego Sztabu Generalnego WP - wywiadu wojskowego. Od 1965 Główny Inspektor Obrony Terytorialnej, od 1968 roku w stopniu generała broni. W wydarzeniach marcowych 1968 roku należał do wewnątrzpartyjnego stronnictwa "partyzantów" Mieczysława Moczara. W grudniu 1970 roku dowodził oddziałami Wojska Polskiego, pacyfikującymi demonstracje robotnicze na Wybrzeżu, był jednym z głównych odpowiedzialnych za masakry robotników w czasie tamtych wydarzeń i został za to usunięty z zajmowanych stanowisk, a następnie wysłany jako ambasador do Algierii. Zmarł w 1971, prawdopodobnie popełniając samobójstwo.

[edytuj] Przebieg służby od 1944

• 26.07.1944 - komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej w Lublinie.
• 1.10.1944 - komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej w Warszawie.
• 4.04.1945 - szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku.
• 8.06.1945 - oddelegowany do pracy w Rządowej Komisji Walki z Bandytyzmem.
• 15.03.1946 - pomocnik ministra bezpieczeństwa publicznego ds. operacyjnych.
• 6.09.1948 - odwołany z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i przeniesiony do dyspozycji Departamentu Personalnego Ministerstwa Obrony Narodowej.
• 17.08.1949 - przeniesiony do rezerwy.
• 08.1949 - dyrektor administracyjny Centrali Handlowej Przemysłu Drzewnego.
• 21.05.1950 - aresztowany.
• 22.05.1954 - skazany na dożywocie m .in. za "mordowanie ludności żydowskiej", także w związku ze sprawą Władysława Gomułki.
• 24.12.1954 - wyrok dożywocia decyzją Sądu Najwyższego zostaje zamieniony na 15 lat więzienia.
• 25.04.1956 - zwolniony z więzienia.
• 27.11.1958 - szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP.
• 8.07.1965 - szef Głównego Inspektoratu Obrony Terytorialnej i jednocześnie wiceminister obrony narodowej.
• 10.03.1971 - odwołany.
• 4.04.1971 - ambasador nadzwyczajny i pełnomocny PRL w Algierii.
• 22.10.1971 - zmarł w Algierii w niewyjaśnionych okolicznościach.

Działacz PPR i PZPR. W latach 1959-1971 członek Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1961-1971 poseł na Sejm PRL III, IV i V kadencji.

Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu (jako jeden z pierwszych) oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Komunalnego (d. Wojskowego) na Powązkach w Warszawie. W pogrzebie uczestniczyli m. in. Władysław Gomułka i Mieczysław Moczar.