Gustaw Różycki

Z Wikipedii

Gustaw Michał Różycki (ur. 14 stycznia 1892 w Suchej Beskidzkiej, zm. 2 marca 1975 w Bytomiu) – polski inżynier górniczy i wynalazca.

Uczył się w krakowskim gimnazjum Nowodworskiego. W 1911 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Górniczej w Leoben w Austrii, przerwane służbą wojskową w czasie I wojny światowej, ukończone w 1919. W kolejnych latach pracował w kopalniach okręgu krakowskiego i dąbrowskiego. Od 1925 do 1933 był przedstawicielem firmy braci Eickhoff, zajmującej się wytwarzaniem maszyn górniczych.

W 1933 kupił niewielką katowicką wytwórnię maszyn i narzędzi górniczych i nazwał ją "Moj". Pod jego zarządem fabryka została znacząco rozbudowana; zatrudnienie wzrosło z 15 osób w 1933 do 800 w 1939. Oprócz narzędzi w rodzaju wiertarek czy elektrycznych silników i wentylatorów zakład od 1937 produkował także motocykle marki "Moj". Różycki rozpoczął w maju 1939 budowę fabryki motocykli i samochodów w Sandomierzu, którą musiał przerwać ze względu na II wojnę światową.

Po wybuchu wojny Różycki działał w ruchu oporu, za co został w 1940 aresztowany i do 1945 przebywał w obozach koncentracyjnych. Po zakończeniu wojny pracował kolejno jako: kierownik zbytu w świętochłowickim Zjednoczeniu Fabryk Maszyn Górniczych, dyrektor działu zaopatrzenia maszynowego w Centrali Zaopatrzenia Materiałowego Przemysłu Węglowego w Katowicach, dyrektor techniczny wrocławskiej Fabryki Maszyn Elektrycznych, kierownik budowy kopalń "Halemba" i "Nowy Wirek" w Rudzkim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w Bytomiu, kierownik pracowni a później generalny projektant w Biurze Projektów Górniczych w Katowicach. Od 1959 pracował w katowickim oddziale Dolnośląskiego Biura Projektów Przemysłu Węglowego. Na emeryturę przeszedł w 1962.

Różycki ma na koncie kilka usprawnień i wynalazków, które – choć interesujące technicznie – w większości nie zostały wdrożone do produkcji. Były to między innymi: nowy rodzaj silnika samochodowego z wirującym tłokiem i przenośnik urobku "Rogus". W kopalniach odkrywkowych opracował rozwiązania mające na celu usprawnienie transportu taśmowego i wprowadzenie hydrotransportu mas ziemnych. Będąc na emeryturze prowadził prace nad szynowymi pojazdami z taśmą przesuwaną na rolkach, które miały służyć do transportu nadkładu i urobku.

[edytuj] Bibliografia

• Jerzy Jaros: Różycki Gustaw Michał. W: Słownik polskich pionierów techniki. Bolesław Orłowski [red.]. Wyd. I. Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1984. ISBN 83-216-0339-4. 

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.