Gyula Lóránt
Z Wikipedii
Gyula Lóránt (ur. 6 lutego 1923 w Kőszeg, zm. 31 maja 1981 w Salonikach), węgierski piłkarz, pomocnik, obrońca i trener piłkarski. Srebrny medalista MŚ 54. Członek Złotej jedenastki.
Najlepszy okres kariery spędził w Vasasie Budapeszt (1947-1950) i Honvédzie (1951-1956). Z Honvédem trzykrotnie był mistrzem Węgier. W reprezentacji Węgier zagrał 37 razy[1]. Debiutował w 1949, ostatni raz zagrał w 1955. Podczas MŚ 54 wystąpił w pięciu spotkaniach Węgrów[2]. Wcześniej, w 1952 wraz z kolegami został złotym medalistą igrzysk w Helsinkach[3].
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. Prowadził szereg klubów w Bundeslidze - 1. FC Kaiserslautern, 1. FC Köln, Eintracht Frankfurt czy Bayern Monachium. Zmarł w Grecji, podczas meczu PAOK Saloniki, którego był trenerem, a w 1976 poprowadził do tytułu mistrza kraju.
[edytuj] Przypisy
- ↑ http://www.rsssf.com/miscellaneous/hong-recintlp.html
- ↑ http://www.rsssf.com/tables/54full.html
- ↑ http://www.rsssf.com/tableso/ol1952f.html
Gyula Grosics • Jenő Buzánszky • Gyula Lóránt • Mihály Lantos • József Bozsik • József Zakariás • László Budai • Sándor Kocsis • Nándor Hidegkuti • Ferenc Puskás • Zoltán Czibor • trener: Gusztáv Sebes
1 Grosics • 2 Buzánszky • 3 Lóránt • 4 Lantos • 5 Bozsik • 6 Zakariás • 7 J. Tóth • 8 Kocsis • 9 Hidegkuti • 10 Puskás • 11 Czibor • 12 Kárpáti • 13 Várhidi • 14 Kovács • 15 Szojka • 16 Budai • 17 Machos • 18 Csordás • 19 Palotás • 20 M. Tóth • 21 Gellér • 22 Gulyás • Trener: Sebes
