Hallstatt
Z Wikipedii
Współrzędne: 47°33' N 13°39' E
| Hallstatt | |
| Państwo |  Austria |
| Kraj związkowy | Górna Austria |
| Powierzchnia | 60 km² |
| Położenie | 47° 33' N 13° 39' E |
| Wysokość | 511 m n.p.m. |
| Ludność (2004) • liczba ludności |
914 |
|
Położenie na mapie kraju
  Hallstatt
|
|
| Strona internetowa miasta | |
Hallstatt - gmina targowa w Austrii na obszarze kraju związkowego Górna Austria, w powiecie Gmunden nad Jez. Halsztackim, w Alpach Salzburskich.
Miasteczko jest najważniejszym ośrodkiem regionu Salzkammergut, wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nazwą "krajobraz kulturowy Hallstatt-Dachstein Salzkammergut". Szczególną atrakcją jest karner znajdujący się w miejscowym kościele, gdzie można obejrzeć kolekcję czaszek podpisanych nazwiskiem i profesją zmarłego.
W 1846 r. Johann Georg Ramsauer odkrył w pobliżu miasta cmentarzysko birytualne z epoki żelaza. W latach 1846-1863 prowadził on tu badania wraz z innym archeologiem Isidorem Engelem. Stanonowisko dało nazwę archeologicznej kulturze hallsztackiej.
[edytuj] Stanowisko archeologiczne
Cmentarzysko datowane jest na początek epoki żelaza tj. roku 800 p.n.e. (HaC). Wyróżniamy dwie fazy jego użytkowania:
- starszą - datowaną na lata 600-800 p.n.e, której charakterystyczną cechą jest występowanie w grobach tzw. długich mieczy.
- młodszą - datowaną na lata 600/500-450 p.n.e., której charakterystyczną cechą jest występowanie tzw. sztyletów antenowych.
Na cmentarzysku przeważały płaskie pochówki szkieletowe nad ciałopalnymi w stosunku 55% do 45%. Cechą charakterystyczną jest występowanie grobów z wannami glinianymi. Wyróżnia się ciałopalne pochówki wojowników (ok.26%) wyposażonych w broń. Rozmieszczenie grobów nie było przypadkowe: groby arystokracji (z bronią) otaczały groby niższych warstw społecznych (bez broni) co w sposób symboliczny ukazuję rolę jaką pełnili za życia. Kolejną charakterystyczną cechą jest występowanie naczyń brązowych, które wspólnie wraz z długimi mieczami i sztyleatmi antenowymi były wyznacznikiem prestiżu.W skład inwentarza grobowego wchodziła prócz broni i naczyń brązowych także biżuteria i części stroju w postaci paciorków, bransolet, szpil i zapinek.
[edytuj] Bibliografia
- Joachim Śliwa (red.), Wielka historia świata t. 2, Stary i nowy świat. Od "rewolucji" neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Kraków 2005.
- Wielka Historia Polski, tom I Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.),Piotr Kaczanowski, Janusz Krzysztof Kozłowski, wyd. Fogra Kraków 1998
- Encyklopedia historyczna świata tom I: Prehistoria, praca zbiorowe, opracowanie naukowe prof. Dr hab. Janusz K. Kozłowski, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres , Kraków 1999
