Helena Krzemieniewska
Z Wikipedii
Helena Krzemieniewska z domu Choynowska (ur. 13 marca 1878 w Lachowie, pow. Szczuczyn, zm. 28 maja 1966 we Wrocławiu) – polska botanik.
Ukończyła pensję J. Sikorskiej w Warszawie, po czym w latach 1894-1896 studiowała na Wyższych Kursach Naukowych dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, następnie w latach 1896-1898 jako wolny słuchacz - matematykę na UK. W 1899 wyszła za mąż za Seweryna Krzemieniewskiego. W czasie I wojny światowej i walk w obronie niepodległości Polski (w latach 1918-1920) była pielęgniarką w szpitalu. W latach 1920-1924 była zastępcą profesora botaniki na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej. Od 1924 współpracowała z mężem. Podczas okupacji niemieckiej Lwowa pracowała jako karmicielka wszy zdrowych w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla, dzięki czemu, tak jak i inni tam zatrudnieni, uniknęła niemieckich represji wobec Polaków. W 1944 wyjechała wraz z mężem do Warszawy. Po powstaniu warszawskim zamieszkali w Krakowie. W 1945 obroniła doktorat na UJ. Od 1946 pracowała na Uniwersytecie Wrocławskim jako profesor zwyczajny i kierownik Katedry Fizjologii Roślin. Od 1951 do 1955 była profesorem w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, następnie w latach 1955-1960 pracowała w Instytucie Botaniki PAN.
[edytuj] Źródła
- Jan Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni, Kraków 2007
