Henry Marcus
Z Wikipedii
Henry Isac Marcus (ur. 2 maja 1866 w Sztokholmie, zm. 1944) był szwedzkim lekarzem, kuzynem dermatologa Karla Marcusa (1873-1935).
Marcus rozpoczął studia medyczne w Instytucie Karolinska w 1883. Po zdaniu egzaminów lekarskich w 1896 rozpoczął praktykę w gminie Solna. W 1903 doktoryzował się, po czym specjalizował się z psychiatrii i neurologii. Uczył się m.in. u Alzheimera, Ehrlicha, Nonnego, Nissla, Kraepelina i Foerstera. W 1921 otrzymał tytuł professors namn, a w 1924 zastąpił Frithiofa Lennmalma na stanowisku profesora zwyczajnego neurologii.
[edytuj] Prace
- Studie öfver etiologien till dementia paralytica i Sverige (1902)
- Akuta förvirringstillstånd på syfilitisk grund (dysertacja doktorska, 1903)
- Psychose bei perniciöser Anæmie (1903)
- Die Salvarsanbehandlung bei syphilitischen Erkrankungen des Nervensystems (1911)
- Om förändringarna i stora hjärnans bark vid paralysie générale (1914)
- Epilepsie mit Geruchsaura (1915)
- Epilepsi och sinnesslöhet (1915)
- Studien über die symmetrische Gangrän (1919/1921)
- Influensa och nervsystemet (1920)
- Sensorische Paramusie (1913)
- Études cliniques et anatomo-pathologiques sur différentes affections des noyaux centraux du cerveau (1923)
- Minnesrubbningar vid sjukliga förändringar i frontalhjärna och insula (1924)./ Gedächtnisstörungen bei krankhaften Veränderungen des Stirnhirns und Inselgebiets. Svenska läkartidningen Jg. 21, Nr. 33, S. 769—792. 1924
