Otfrid Foerster
Z Wikipedii
Otfrid Foerster (ur. 9 listopada 1873 r. we Wrocławiu, zm. 15 czerwca 1941 r. we Wrocławiu), lekarz neurolog, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Syn Richarda Foerstera, profesora archeologii w Kilonii.
Spis treści |
[edytuj] Czasy studencie
Studiował na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Koloni i Fryburgu. Egzamin lekarski zdał w roku akademickim 1896/97, a tytuł doktora otrzymał w marcu 1897 r. Już jako doktor wyjechał do Francji, gdzie był słuchaczem Pierre'a Marie'a i Josepha Babińskiego. Zapoznawał się tam z najnowszymi wówczas osiągnięciami z neurochirurgii.
W 1899 r. powraca do Wrocławia i zostaje asystentem profesora Wernicka. Po napisaniu pracy habilitacyjnej w 1903 r. pod tytułem Badania porównawcze warunków powstania psychoz i systemu projekcyjnego zostaje mianowany docentem.
[edytuj] Wiek dojrzały
Mając 35 lat żeni się z 16-letnią żydówką Martą Bauer. Wraz z wrocławskim chirurgiem Albertem Fietze, dokonuje pierwszych kroków na drodze do neurochirurgii. Niósł pomoc cierpiącym pacjentom przez przecięcie właściwych korzeni nerwowych w rdzeniu kręgowym, aby w ten sposób przerwać drogi przewodzenia kurczów. Sukcesy obu lekarzy przyciągały pacjentów z całej Europy i Rosji. Otfrid staje się światowej sławy specjalistą w dziedzinie neurochirurgii, zostaje zapraszany na wykłady do Anglii i USA.
[edytuj] Profesura
Po uzyskaniu tytułu profesora zwyczajnego od 1921 r. był wykładowcą Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wrocławskiego. Był znanym światowym pionierem neurochirurgii, był także honorowym członkiem wielu zagranicznych towarzystw neurochirurgicznych oraz korespondentem Warszawskiego Towarzystwa Neurochirurgicznego.
[edytuj] Lenin
Od końca maja 1922 r. do stycznia 1924 r. z przerwami na wypoczynek przebywał w Rosji. Został tam zaproszony do udziału w leczeniu poważnie chorego Lenina. Mieszkał w Moskwie lub w wiejskiej posiadłości Lenina w Gorkim. Jego honorarium za leczenie wodza rewolucji wynosiło 30 tysięcy marek w złocie.
Według Foerstera istniała tylko jedna nadzieja przedłużenia egzystencji Lenina: jego wyjątkowo silna wola życia oraz zdolności do kompensacji dalszych uszkodzeń mózgu. 21 stycznia 1924 r. o godzinie 18 stwierdza wraz z obecnymi przy Leninie rosyjskimi lekarzami kolejny ciężki krwotok mózgu, Lenin stracił przytomność i o godzinie 19 stwierdzają zgon. Wziął udział w straży honorowej przy trumnie oraz złożył podpis pod świadectwem zgonu i protokołem sekcji zwłok Lenina.
[edytuj] Szpital Wszystkich Świętych
Po powrocie z ZSRR przekroczywszy próg Szpitala Wszystkich Świętych, rzuca się w wir pracy nad epilepsją. Dokonuje mnóstwa operacji oraz eksperymentów i badań kory mózgowej. Do Wrocławia ściągają tłumy epileptyków ze wszystkich stron świata, szukających pomocy u Foerstera.[1]
[edytuj] U progu życia
Pod koniec życia cierpiał na chorobę Bürgera objawiająca się coraz dotkliwszymi zaburzeniami krążenia, będącego konsekwencją zakrzepowo-zrostowego zapalenia naczyń.
Poza chorobą coraz bardziej paraliżowała go sytuacja polityczna. Jego żona była Żydówką, a więc zgodnie z narodowosocjalistyczną terminologią dzieci były również w połowie Żydami. Z tego powodu klinikę Foerstera musiał opuścić naczelny lekarz Ludwik Guttmann, oraz liczne grono zaufanych asystentów i techników. Zmęczony i chory, wypełniał nadal swoje obowiązki. Teraz najważniejszą część jego życia stanowiły długie godziny spędzane przy biurku w swojej willi[2], na skraju rozległego parku.
Lubił ciężkie wino był nałogowym palaczem angielskich cygar, przysyłanych po wybuchu II wojny światowej okrężnymi drogami przez znajomych z Anglii. Wiedział o tym, że te nałogi skracają mu życie, ale bez tych używek nie potrafił pracować.
[edytuj] Śmierć
Zmarł w wieku 68 lat rankiem 15 czerwca 1941 r. na gruźlicę wieku podeszłego w willi przy ulicy Banacha 11 (dawniej Hohenlohestraße)[3]. Dwa dni później zmarła jego żona, również na gruźlicę, którą zaraziła się pielęgnując męża. Otfrid Foerster został pochowany tego samego dnia na cmentarzu przy ulicy Bujwida. W tym samym grobie, zostaje pochowana jego towarzyszka życia.
Przypisy
- ↑ Szacunkowe obliczenia pozwalają przypuszczać, że w ciągu dziesięciu lat przeprowadził ponad tysiąc operacji, począwszy od epilepsji, aż po coraz liczniejsze i odważniejsze zabiegi na chorych cierpiących na nowotwory.
- ↑ Zajmował się spisywaniem wyników swojego życiowego dorobku.
- ↑ Willa została zaprojektowana przez architekta Schlesingera w 1911 r. dla tajnego Radcy Rządowego doktora Adolfa Knesera.
