Henryk Dembiński (działacz społeczny)
Z Wikipedii
Henryk Dembiński (ur. 31 lipca 1908 w Irkucku, zm. 12 sierpnia 1941 w Hancewiczach na Polesiu) - działacz społeczny, publicysta. Członek KPP i PPS. Zamordowany przez Niemców.
Studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Wileńskim. W czasie studiów w latach 1927-1932 członek Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie" a od 1928 do 1930 także prezes oddziału wileńskiego. Od 1931 do 1932 był prezes Stowarzyszenia Bratniej Pomocy na Uniwersytecie Wileńskim. W latach 1931-32 publikował w miesięczniku "Żagary" (publikował tu także Czesław Miłosz[1]). W 1934 Dembiński został członkiem Związku Lewicy Akademickiej "Front" a w 1935 Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej i Komunistycznej Partii Polski. Był założycielem i redaktorem naczelnym pisma "Po Prostu" (1935-1936). Współpracował także z "Kartą" (1936). W 1937 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1937-1938 był więziony za działalność komunistyczną.
Po wybuchu wojny i wkroczeniu do Wilna wojsk sowieckich działał w oświacie sowieckiej na Wileńszczyźnie i Polesiu. Zamordowany przez Niemców.
